Ik & m'n wondertje

Zoek de goede momenten, zoek de goede eigenschappen…

Ik blijf maar zoeken en zoeken en lijkt niets te vinden, mijn gedachten worden er steeds somberder door of net niet, miss worden ze er juist sterker door…

En dan besef ik dat er gewoon geen goede eigenschappen zijn, en dat er geen goede momenten zijn die nog gelden, buiten mijn klein wondertje in mij buik. Het enige goede dat ik gekregen heb, het enige goede moment dat nog kan gelden.

Ik en men klein wondertje gaan het goed doen, zonder twijfels, en nu dat ik gestopt ben met zoeken en het stukje defenitief weg is, ontspannen mama en kindje al zoveel meer, zoveel gelukkiger, zoveel meer gelach, zoveel beter…

Het is nu ik en men kleintje, en elke avond als we “ons uurtje” van tijd hebben, en ik met men wondertje speel, ook al zit het nog in buik, tegen men kindje vertel en stampjes als reactie krijg, is het o zo duidelijk, Mama ziet je zo ontzettend graag, en zal alles doen om je te beschermen tegen slechte eigenschappen en slechte momenten zoveel ze kan.