20 weken echo, het geslacht, en hoe nu verder met de `verwekker van dit wondertje`??
De 20 weken echo:
Mijn moeder ging mee naar de echo, was spannend. Lekker uitgebreid alles kunnen bekijken, hartje was goed, niertjes, blaasje gevuld, hersentjes goed, geen rare verontrustende dingen gezien.
De echoscopiste vroeg of we wilde weten wat het geslacht is van de kleine, dat wilde ik wel graag weten zodat ik bewust het kamertje kan gaan inrichten en eindelijk kleertjes kan gaan kopen, aangezien ik van mijn zoon alleen nog maar zijn 1ste pakje nog heb.
Het is een meisje, mijn zoon krijgt een klein zusje! Toen ik het thuis vertelde was hij helemaal enthousiast en riep meteen dat hij een grote beschermende broer gaat worden! Wat heerlijk om te horen, Ook mijn moeder was helemaal gelukkig, eerst een kleinzoon en nu ook een kleindochter. En dat heb ik geweten want de dag na de echo kwam mijn moeder als op visite met allemaal schattige meisjes kleding die ze niet kon laten hangen.
Op het werk heb ik het ook al verteld dat ik in verwachting ben, ik kreeg meteen vragen of ik bewust BAM moeder wilde worden ect.
het enige wat ik daar op kan zeggen is, dat ik dacht dat de relatie wel goed zat, en ik deze reacties van hem nooit verwacht had, en ik deze bewuste keuze weloverwogen gemaakt heb, ik ben zwanger geraakt en nu moet ik liefdevol zorg bieden aan dit kleine wondertje, tuurlijk had ik de "vader" graag in mijn leven gehad als een echte Papa en dat we er samen voor zouden gaan, maar ik ben bang dat dat er niet in zit. Ik ben nog steeds aan het bedenken hoe ik het hem kan vertellen. Ik ben niet uit op zijn geld, als hij echt niets met zijn dochter te maken wil gaan hebben, dan leg ik mij daar bij neer en moet hij mij ook niet over een aantal jaar lastig gaan vallen dat hij haar wel wil gaan zien. Als ik het hem ga vertellen krijgt hij tot en met dat ze 1 maand oud is de tijd om te reageren, dat zal ik hem ook zeggen, dat hij niet meteen reageert uit emotie, maar er verstandig aan doet om het te laten zinken en het te bevatten dat hij vader gaat worden van een dochter, ik hoef niet meteen een antwoord. Dat is wat ik hem wil gaan zeggen. Maar hoe precies weet ik nog niet, via een apje of smsje vind ik het stom, bellen durf ik misschien niet, dus ik zit er zelf aan te denken om hem een brief te schrijven met een echo erbij. pfff..word al zenuwachtig van het idee.. Maar ik wil het uit mijn zelf graag vertellen, zodat ik daar een stukje rust in ga vinden, en mij daar niet schuldig over hoef te gaan voelen. En mocht ik niets horen, dan weet ik waar ik en mijn dochter staan...
reacties (18)