Daar zijn we weer!!

Na een heeeele lange tijd weer eens wat nieuws.

Ik heb bij niemand gereageerd, omdat we zelf geen internet hadden ivm de verhuizing, maar ik heb wel alles gelezen hoor!

Wij zijn intussen verhuisd en helemaal blij met ons nieuwe paleisje. Dochterlief moest even wennen, maar heeft nu ook haar draai gevonden. We hebben 7 weken bij mn schoonouders gebivakkeerd tot ons huis bewoonbaar was.

Tijdens de verhuizing heb ik een aantal keer een migraine-aanval gehad, zoveel overgegeven dat mn buik helemaal zeer deed, en de verloskundige er alleen maar naar mocht kijken en absoluut niet voelen.

De kleine spruit doet het verder goed in mn buik. De 20 weken echo is achter de rug. Deze keer vond ik het veel spannender dan de eerste keer. Vooral of alles er op en aan zat. (voor zover ze dat natuurlijk kunnen zien)

De angst op iets raars begon toen er bij de baby van mn broer na 2 weken vanalles mis bleek te zijn.

Als hij huilde trok zn gezicht helemaal scheef. En na een paar weken natuurlijk met lachen hetzelfde. Z'n oortje bestaat uit 2 losse delen.

Hij spuugde uit zn neus... Na een paar onderzoeken bleek dat er mogelijk een zenuw in zn gezicht beschadigd is, zn huig is gespleten, zn gehemelte is niet goed gesloten, zn kaak ik te klein, een navelbreuk, een liesbreuk... Ik geloof dat ik nu alles gehad heb. O nee, zn slikspier is niet goed ontwikkeld. Wat een zorgen dan ineens.

Voor zover ze bij ons op de echo konden zien, was alles goed. En leuk om te weten: het wordt weer een meisje!! Wat een wonder om dat zo duidelijk allemaal te zien. En de kleine meid was zo enorm aant bewegen, dat ze echt wel 10 minuten naar het hartje moest kijken of dat helemaal goed was. En ze zat op dr knietjes met dr handjes op de 'grond' te slaan. Wat een genot..

Vorige weeek ben ik nog even bij de huisarts geweest, omdat ik echt gek werd van de misselijkheid. De eerste weken nergens last van en vanaf 16 weken is het hommeles. Steeds 's morgens zo misselijk en maagzuurrrrrr...

Nu heb ik gelukkig emesafene gekregen en dat werkt best goed.
Gisteravond bij de huisartsenpost geweest omdat ik zo'n pijn kreeg in mn been.. Heb altijd al last van spataderen, zit bij ons in de familie. Ik maakte me zo'n zorgen.. Wist niet wat de symptomen waren voor een trombosebeen, dus gebeld en de dok wou me toch even zien. Nu moet ik -slik- tot het eind van de zwangerschap steunkousen dragen omdat dit een beginnende aderontsteking zou kunnen zijn. En met steunkousen kan dat tegengehouden worden. Heerlijk, met deze zomerse temperaturen. Manlief moet ze 's avonds bij me uittrekken, want die dingen zitten zo strak!!(voel me dan echt een vrouwtje van 80)

Verder ben ik blij voor iedereen die zwanger is (geworden) en goed nieuws heeft! Ik heb met iedereen meegeleeft en ben nu weer wat vaker online!

Iedereen een dikke kus!!