Bevallen

Na een mooie zwangerschap ben ik bevallen van een prachtige zoon Aaron hans, op 3 novenber 2011.

uitgerekend op 1-11-11 ben ik dus over de 40 weken heen gegaan.... niet wetende waar ik zwanger van was... begon ik toch wel heel erg nieuwsgierig te worden naar ons 2e wondertje.

Op woensdag 2 novenber had ik een afspraak staan bij de vk... helaas is op 2 nov mijn eigen vk naar nederland gegaan voor een cursus  verloskunde... dus nu moest ik helaas naar een nieuwe vk toe(lekker hoor zo op het einde van je zwangerschap, helemaal toen bleek dat ze antiliaans was die zeer goed engels sprak en papiaments.... en niet goed nederlands!!!!) na de kort kennis making met mijn tolk mijn man.... heeft ze ons onderzocht, de baby lag start klaar, goed in de bekken en ik had ook al 2 cm ontsluiting( dat verklaard de rug pijn van 2 dagen terug en de ineens opkomende zweet opvliegers....zo noem ik het maar even). gestript en wel.....zijn we met fijn gevoel weg gegaan, even nog boodschappen gedaan en hopen dat het strippen heeft gewerkt....de avond nog steeds helemaal niks...toch maar vroeg naar bed gegaan want je weet maar nooit.... geen pijnlijk gevoel in buik of rug of waar dan ook, en ik voelde me eigenlijk erg goed.deze avond vond me man me schijnbaar erg l;ief( of misschien dacht hij je weet maar nooit wanneer de bevalling gaat beginnen... nu kan het nog.....) 

omstreek 0100 wordt ik wakker met een raar weeeig gevoel in met buik!!! dit gevoel is niet herkenbaar zou dit buikweeen zijn.... (geen idee bij de eerste had ik extreem rugweeen) even gedouched, wandelen in huis weer gedouched.... weer wandelen en ineens rugpijn ohhhh neee niet weer, snel me man wakker gemaakt.... alleen dat ging niet zo snel... het was nu 02.30 uur en mijn man is niet iemand die ineens wakker wordt, dus na  poging 3 , ondertussen de koffie al aan gezet!!! begreep me man wat er loos was... zijn reactie jezus suus moet dat nu op dit tijdstip!!!! 0300 uur wij aan de koffie en gelijk de vk gebeld,  0315 ik gaf aan toch echt weg te willen, dit gaat denk ik toch weer snelle als iedereen dacht. na een snelle autorit vol hobbels kwam ik omstreek 03.30 aan ik het kraamkliniek. na toucheren 6 cm ontsluiting en geen gebroken vliezen!!! dus vroeg de vk zal ik ze breken of laten de natuur zijn werk doen.... ik al beetje van de wereld af doe maar breken want zeer doet het toch!!! 0345 vliezen gebroken waarop gelijk wee op wee volgde en ik ze niet meer rustig kon weg puften... jezus wat doet het zeer, kon me ineens die pijn weer herrineren, man man man mijn eerste gedacht dit nooit meer, na 45 minuten intens pijn en 1 persween was het hoofje geboren alleen de schouders bleven steken, mijn vk moedigde me aan alleen dat verrekte engels.... ik begreep er op dit moment niks meer van, mijn man heeft echt moeten vertalen wat ze zij, en ineens kreeg ik vaag door want mijn man zei, suus het hoofdje is eruit!!!! nu de schouders nog, rustig blijven het gaat heel goed...ja man het doet zooo zeer maar ik heb kei hard geperst en ineens plopte ons baby erdoor heen... om 04.24 is onze zoon geboren zeer kort , maar intens heftige bevalling!!!