Ik twijfel / glyphosate

Ik twijfel. Ik twijfel over het schrijven van deze blog. Ik twijfel over een vierde kindje. Ik twijfel over de vader van mijn 3 kinderen. Nee dit is geen blog om raad. Dit is geen blog om advies. Dit is geen blog om een mening. Dit is een blog puur en alleen om het van me af te schrijven.

Mijn gevoel springt van boos naar verdrietig, van pisnijdig naar teleurgesteld, van twijfel naar ongeloof. Ik lig er al nachten wakker van!

Maanden geleden, toen we het begonnen te hebben over een 4e kindje, heb ik gevraagd of hij om zichzelf wou denken. Hij is de manager op een tulpenkwekerij. Hij staat er in de winter alleen voor, hij is een workaholic en hij doet zijn werk met liefde. Niets mis mee, zou je denken?

Mijn probleem ligt niet bij het feit dat hij nauwelijks tijd vrij kan (wil?) maken voor zijn gezin. Als hij al met etenstijd thuis is, gaat niet lang daarna standaard zijn telefoon en natuurlijk MOET je het gesprek aangaan, vaak een telefoontje van het moederbedrijf in NL, dus het kan best belangrijk zijn. Dat ze een half uur later terug zullen bellen als het idd belangrijk is, ontgaat hem nog steeds. Nou ja, er zijn ergere dingen.

Inderdaad. Wat mij betreft is het kiezen voor de weg naar een zwangerschap niet alleen het slikken van wat foliumzuur tabletjes voor de aanstaande mama. Natuurlijk is dat belangrijk, maar wat mij betreft komt er nog veel meer bij kijken. Je wilt toch een zo groot mogelijke kans op een gezonde zwangerschap en een gezond kind. Naast het foliumzuur slik ik een multi vitamine, eet ik zo gezond mogelijk, beweeg ik dagelijks, dat soort dingen. Van hem verwacht ik hetzelfde. Ik vraag hem op zichzelf en zijn zwemmers te passen. Niet meer dan noodzakelijk met zijn mobiel op zak te lopen. Handschoenen aan als hij met gewasbeschermingsmiddelen werkt. Een masker voor als hij met gif/roet ed in de weer gaat. 

En dan ben je druk aan het proberen, loopt hij op de zondagmiddag 'even' met een plantenspuit met Roundup door de tuin. Niks mis mee, zou je denken. Helaas heeft hij duidelijk niet opgelet, toen ik hem recentelijk wat artikelen die langskwamen op FB voorschotelde, over de troep die hoofdbestanddeel vormt van Roundup, namelijk Glyphosate of Glyfosaat in het Nederlands. Wat is dat dan eigenlijk? Roundup is een fantastisch middel om onkruid te doden. Het helpt vrijwel alles om zeep in de tuin. Daarnaast kan het kanker veroorzaken. Ook kan het worden aangetroffen in moedermelk, wat sterk de indruk wekt, dat het wel degelijk door het lichaam wordt opgenomen bij inademing/aanraking. Nog altijd wordt er beweerd dat het geen schade doet aan mens en dier en zijn er voorstanders die per demonstratie een 'glas' van het spul opdrinken, maar wat het doet voor de voortplanting, daar heeft men geen antwoord op. Er staat wel bij vermeld dat het mogelijk 'birth defects' kan veroorzaken. Birth defects! Aangeboren afwijkingen... Even cru gezegd, WE HEBBEN AL EEN KIND MET EEN AANGEBOREN AFWIJKING. Onze jongste is geboren met een schisis, een hazenlip. 

Toeval! Of toch niet?

En de meneer in kwestie loopt hier door de tuin met een druppende spuitfles geconcentreerde roundup, constant een wasem van kleine druppeltjes inademend, want er staat een briesje. Feit blijft dat hij dus niet zorgvuldig met zichzelf en zijn zwemmers omgaat. Het duurt 2 maanden voor een zaadje is aangemaakt en klaar is voor de strijd. Ruim 2 maanden lang zeg ik hem voorzichtig te zijn en blijkbaar neemt hij het dus niet zo nauw. Als hij thuis zo met zulke rommel omgaat, dan doet hij dat op zijn werk natuurlijk niet anders. En daar hebben ze nog veel meer troep... 

Ik kan daar dus niet tegen he, dat lakse! En ik mijn best maar doen om mijn lichaam zo klaar en gezond mogelijk te laten zijn en hij zijn zaad een beetje vergiftigen!

Ik heb dan ook besloten dat als het deze ronde niet raak is, dan is het klaar. De kids zijn momenteel niet te handhaven - het helpt vast niet dat mama boos is op papa, want dat voelen ze echt wel aan, maar het is hier omgerekend crocusvakantie en ze kunnen geen seconde lief zijn voor elkaar, ze kunnen niet buiten want dat klimmen ze over het hek, slopen ze het tuinhuis of elkaar en ze kunnen niet binnen, want ze gooien met van alles en lopen hun kleine zusje onder de voet.

Kortom: ik ben er klaar mee!

3 is eigenlijk wel genoeg. Ze zijn gezond, ze zijn druk, hun vader is al het 4e kind, ik hoef niet meer, grootste deel van het jaar sta ik er toch maar alleen voor.

Als het raak is, is het raak natuurlijk, dan hoop ik van ganser harte dat de beeb niets zal mankeren, want dat ga ik de lieve papa nooit van zijn leven vergeven... Daar ben ik helaas een te echte schorpioen voor, vergeven en vergeten is maar wat moeilijk voor mij...

Zo, dat ben ik kwijt, hopelijk kan ik wat beter slapen vannacht.

Wat de toekomst ons brengt, gaan we meemaken!

X B