1700 dagen verder...

heb ik 97 blogs achter mijn naam staan,

lopen er hier 3 kleine rakkertjes rond

en zitten we in dubio of we er een 4e rakkertje aan toe zouden willen voegen!

Op een goede dag zeg ik JA! Maar helaas zitten er tussen de goede dagen ook heel wat 'ik houd mijn hart vast' momenten. Dagen waarop de jongens mekaar zo'n beetje om zeep proberen te helpen. Dagen waarop 'men' liever niet van het toilet gebruik maakt (hallo volle wasmand) Dagen waarop de kleine meid alleen maar op schoot wil zitten, of op de arm, terwijl een kopje koffie zetten met 1 arm eigenlijk al niet te doen is. Dagen waarop ik gillend gek wordt! Snottebriebels aan alle kanten... pfff Maar tussen die dagen zitten dan weer heerlijke momenten (gelukkig wel zeg!) dat de jongens zo lief zijn voor hun zusje, dat ze elkaar fijn vermaken, dat ze uuuuuren kunnen spelen zonder geschreeuw, gehuil of in vechten uit te barsten. En dat maakt dan weer zoveel goed <3

Mijn grootste kanjer is vorige week 5 jaar geworden. Het is nu omgerekend 'kerstvakantie' want het is winter hier. Over ruim een week, gaat hij voor het eerst naar school. We hebben zijn uniform in huis, een nieuwe rugzak, mooie zwarte schoenen waarvan hij zelf de veters kan strikken (best wel trots haha) en hij is er klaar voor. Hij wil graag leren lezen, schrijven, rekenen en hij is meer dan een beetje klaar in de zandbak op kindy.

Zijn broertje is inmiddels een paar maanden 3 en heeft zijn draai op kindy helemaal gevonden. Hij wil graag meedoen aan alle activiteiten, behalve gebruik maken van t toilet. Maar daar wordt aan gewerkt! Verder wil hij alles doen wat zijn grote broer doet en dat levert met regelmaat een boze bui en vechten op. Oostindisch doof is hij ook haha Ik houd mijn hart vast hoe dat in de toekomst met hem zal gaan als hij nu al weigert te luisteren en instructies te volgen.

Ons prinsesje is een klein madammeke met een eigen willetje. Ze is met derden erbij een voorbeeldig, stil, verlegen meisje, maar zodra de visite de deur uit is, laat ze weer van zich horen. Haar broers zijn dol op haar en zij op hen. Haar lip geneest mooi en ze heeft inmiddels een serie tandjes en al 4 kiezen, maar er zijn nog heel wat gaten in haar gebit. Ben benieuwd wat de toekomst brengt!

En dan dus onze nummer 4. Willen we of willen we niet? Voor E zou het wel leuk zijn als er nog een zusje bijkwam, maar wat als het nog een jongetje zou zijn? Zouden we dan 3 jongens op 1 kamer doen? Of delen met E? Qua ruimte geen gebrek, we hebben nog een Harry Potter kamertje boven, qua deur lijkt het net een kast, maar er kan met gemak een bed in en je kunt er gewoon rechtop in staan, het heeft ook een raam, dus eigenlijk niks mis mee, alleen heeft het 2 schuine zijden die boven je hoofd bij elkaar komen en dat maakt het niet ideaal. Ook de kamer van zowel de jongens als E zijn mega groot, daar kun je met gemak 3 single beds in kwijt en de jongens delen momenteel een stapelbed, dus echt zat ruimte op de kamer. Dan is er beneden nog een zeer ruime logeerkamer, maar als we allemaal boven slapen, dan is het misschien beter om niet een van de kids naar beneden te verhuizen de komende jaren. Anyways, qua huis geen probleem, qua financien geen probleem, een 7-seater auto hebben we al, alleen qua 'kunnen we dit aan' zal het aanpoten worden...

Met school komt daar 'op tijd de deur uit' bij kijken en met op tijd de deur uit, hebben we meteen een 'op tijd uit de veren' te pakken. Met een nieuwe newborn zal dat mogelijk niet meevallen? Maar anderen zitten in hetzelfde schuitje en als het hen lukt, dan zou het ons ook lukken, lijkt mij.

Enfin, ALS we toch serieus de stap zetten, dan zou ik het leuk vinden als de nieuwe beeb een 'eigen maand' zou krijgen, dus we hebben nog een paar weken om te beslissen. Inmiddels hebben we een april kindje, een in mei en een in juli. Juni of augustus zou leuk zijn, dus dat wordt dan een poging wagen in september voor juni. Maar wat als het dan niet lukt? Gaan we gewoon de natuur zijn dingetje laten doen? Ik denk het wel. De eerste poging raak zou wel idioot snel zijn, zeker aangezien ik steeds dichter tegen de 40 zit en we nog niet eerder een eerste ronde raak hebben geschoten. Hopelijk stoot ik nu niet teveel mensen tegen het hoofd, ik weet nl best dat het zwanger worden niet voor iedereen gemakkelijk gaat (een understatement, dat mag duidelijk zijn) en misschien ben ik ook wel teveeleisend. Misschien zien we er alsnog vanaf. Misschien zijn we wel gewoon compleet zo. Misschien...

Jullie gaan het onherroepelijk lezen in de nabije toekomst!

X Brenda