Heb er slapeloze nachten van!

Ik. De koelbloedigheid zelve. De nuchterheid zelve. De wereldburger. De vrije vogel. De krent. De eeuwige huurder... Or so it seemed.

Mijn vriend heeft zich een paar jaar geleden vrijwillig failliet laten verklaren. Lang verhaal, ik bespaar het jullie.

Gevolg: de bank wil niet met ons praten, hij vormt een 'te groot risico'.

Nou, daar zit je dan, met je goede fatsoen. Een leuk inkomen, intussen een mooi spaarpotje en maar huur betalen. Andermans hypotheek aflossen. Hier bestaat geen woningbouw, niet in de vorm die in NL bekend is althans. We huren particulier. Net als vroeger dat studentenkamertje, nu huren we een heel huis, dat is heel normaal hier in NZ. Grote tuin, prima plek, lekker comfortabel. Maar niet van ons. Wij huren. We mogen geen kamers schilderen, schilderijtjes ophangen, of leuk behangetje opplakken zonder toestemming van de huisbaas. Prima, dan niet. Is er wat stuk? 1 telefoontje en het is voor mekaar. Heeft iets onderhoud nodig? Geen kosten voor ons. Heeft ook wel wat.

En toen kwam de dag dat mijn vriend een onafhankelijke hypotheekverstrekker sprak. Nee niet eens een hypotheekverstrekker, een financieel adviseur! Een persoon die niet alleen bij banken, maar op verschillende locaties een hengeltje uit kan gooien. En ja hoor: BEET! Met ons spaargeld en de 'nieuwe' auto als onderpand, wilde er ineens wel iemand met ons praten...

En nu: Er staat een prachtig huis te koop hier om de hoek. Helaas hangt er wel een prijskaartje aan, maar niet schieten is altijd mis. Dus na 2x grondig rondkijken, een technisch persoontje op zoek gestuurd naar mogelijke mankementen en te verwachten grove gebreken en dus reparaties op korte termijn en: EEN BOD GEPLAATST!!! WAAAAAHHHH Ik lig er gewoon wakker van!!! Niet van de financiele kant, maar van de mogelijkheden, de 'wat gaan we waar neerzetten' de 'wat zullen we met die hoek doen' de 'welke kleur zal ik bij de jongens op de muur smeren' en het houdt maar niet op!

Ik, de koelbloedigheid zelve! Ik loop te dromen en te fantaseren en ik word niet goed van mezelf! Als ik niet beter wist, zou ik denken dat ik zwanger was... Mijn hoofd loopt over, zoveel ideeen kan mijn bovenkamer niet aan!! En opschrijven schiet ik nix mee op, want het blijft maar komen... What to do, what to do?

En what if? What if? Ons bod wordt vast niet geaccepteerd, dus er komt een tegenbod. Ze vragen 310, we hebben 250 geboden. Maar voor die prijs verwachten we niet dat ze elk piepend scharniertje en slecht sluitend raampje nakijken of vervangen, dat doen we zelf wel. Ook mogen ze meenemen of laten staan wat ze willen. Ze gaan down-sizen, ze zijn op leeftijd, ze gaan van woonhuis met 4 slaapkamers en 2 woonkamers naar een 'grannyflat' met 2 kamertjes plus woonkeuken. Low maintenance en met kleine tuin. Ze willen vast wel van die schommel en dat prieeltje af, dus laat 'die zooi' maar gewoon staan....

Tja, en toen was het een waiting game... De makelaar liet wel doorschemeren dat dit het hoogste bod was wat ze totnogtoe gehad hadden, want sinds het begin juni op de markt ging, is er nog niet op geboden... bizar! Hopelijk weten we tegen het eind van de week meer, want oh the suspense! Keep you posted :)

X B