Als een hond of kat jongen krijgt, kijkt niemand er vreemd van op dat vlak erna de moeder onder veel gesmak de placenta verorbert. Fris is het niet, maar normaal is het wel, vinden we. Het gebeurt zeer regelmatig in het dierenrijk, dat is ons welbekend.
Dat het er bij onze cultuur niet bijhoort, wil niet zeggen dat er op de wereld geen menselijke placenta's gegeten worden, of dat het lang, lang geleden niet heel normaal was.
Maar, laten we eerlijk zijn, een erg smakelijke voorstelling kunnen we er niet van maken!
Opgebakken met een uitje? Door de stamppot? In dunne plakjes op brood? Mag ik even walgen/kotsen/vulmaarin?
Nu kwam ik onlangs online (lang leve internet haha!) bij een forum terecht, (ik moet er eerlijk bijzeggen dat het aardig geitenwollensokken was hoor!) waarbij door diverse dames GEZWOREN werd dat die placenta toch echt gegeten moet worden door de kersverse moeder. Dat er zulke grote voordelen aanzitten, voor het herstel na de geboorte, het ijzergehalte, de 'verloren' nutrienten die 9 maanden lang naar de baby gingen, voor energie, voor melkproductie, tegen baby blues en dan ben ik er vast een paar vergeten uit de ellenlange lijst aan voordelen. Wel grappig om te weten is, dat er wereldwijd door veel vrouwen 'schapenplacentapillen' worden genuttigd, maar je eigen placenta eten? NO WAY!
Maar.... En das best een grote MAAR.... er zijn dus mensen op de wereld, die andermans (of moet ik zeggen andervrouws) placenta per courier opgestuurd krijgen, die deze vervolgens zsm grondig schoonmaken, stomen, drogen, malen en verwerkt in capsules weer terugsturen naar de rechtmatige eigenaar. Tja en dan zit je super voedzame, heilzame, maar gruwelijke en weerzinwekkende placenta dus ineens als poeder verpakt in pilletjes! Bye bye jakkes-factor! Helloooo hapje placenta :)
Het enige waar ik op dit moment nog over twijfel, zijn de kosten. Want desbetreffende held doet het werk natuurlijk niet voor niets. Uit de gemiddelde placenta zijn zo'n 200 tot 300 pilletjes te halen, ook krijg je (mocht je daarop zitten te wachten) het opgedroogde stuk navelstreng als een leuke 'keepsake' teruggestuurd in de vorm van een naam, als hartje, of in de vorm van LOVE, leuk voor ehhh, aan de muur?
Als je het goed plant, heb je binnen 2 dagen je lading pillen binnen, nog voor je melkproductie op gang is gekomen en zou je in eerste instantie zo'n 6 pillen per dag horen te eten, voor het beste resultaat. Dat ze bijna een dollar per stuk kosten, maakt dat ik nog twijfel, maar in de grote lijst aan positieve bijwerkingen geloof ik zeer zeker wel. Is het me het geld waard, is de vraag? Aangezien we hier toch al op geitenwollensokkentoer zijn met onze geplande thuisbevalling in bad, langvoeden en af en toe baby dragen, kan placenta eten ook nog wel aan deze lijst worden toegevoegd... niet dan?
En dat ik me na de vorige 2 bevallingen niet echt down heb gevoeld, dat ik prima en genoeg melk had, me ondanks mijn veel te lage ijzergehalte toch best energiek voelde, is zeker geen garantie dat dat deze ronde weer zo is. Maar is het me de 200 dollar waard om iets waar ik nog niet eerder last van heb gehad, te proberen te voorkomen? Of is het waanzin?
Wie het weet, mag het zeggen!
Ik dub nog even verder....
;-) B
reacties (0)