De 36w scan

Morgen ben ik 36 weken zwanger van ons 3e kipje en vandaag mocht ik weer eens even binnen spieken.

Ja, het is nog steeds een meisje!!! Ze ligt (momenteel even) keurig koppie naar onder en ze wil ons nog steeds niet laten zien hoe haar bovenlip eruitziet... Dan weer draait ze ons haar achterhoofd toe, dan weer een vuistje voor haar gezicht, dan weer 2 handjes...

Niet dat we ons daar zorgen om maken hoor, maar dit was de 3e keer dat de echoscopist erg zijn best deed om het laatste stukje baby in beeld te krijgen en weer is t niet gelukt! We wachten het maar af.

Ook dit keer ben ik weer bezig een aardig formaat baby te groeien, hoewel in dit geval met korte beentjes en net als haar broers een klein hoofd (helemaal niet erg!) maar ook nu weer duidelijk naar de bovenlijn geschoten qua buikomvang... Ze heeft nu qua pensje al de maat van een baby bij 39.5 weken en heeft nog een paar weken te gaan hihi.

Het zal mij benieuwen op hoeveel kg we uit gaan komen, ze zat volgens de echo al ruim boven de 3 kg... Als ze straks haar (extra stretchy Hema - lang leve Hema!!) rompertjes nog maar past hahaha.

Qua bevalbad zijn we er klaar voor, niet het mijne, want dat huist nog ergens ter hoogte van zuidelijk Europa ergens op de oceaan, maar om de gemoederen te sussen, toch het huurbad vandeweek maar opgehaald. En vorige week in een week tijd even ruim 300 zakjes tulpen weggewerkt en ingepakt, dus de grote massa verkoopjes is ook achter de rug. Ik zeg: beeb, we zijn er klaar voor, je mag NU wel komen :D :D Wie weet....

Wel heb ik het gevoel dat dit een heel ander kind gaat zijn, ik ben bijvoorbeeld nog maar 1x flink pijnlijk in de ribben geschopt en verder steken er wel zo nu en dan wat ongemakkelijk geplaatste lichaamsdelen uit mijn buikvel naar buiten, veel meer dan een misselijk gevoel heb ik er nog niet aan overgehouden. Dat was bij beide jongens toch wel anders, op dit termijn slaakte ik geregeld een kreet van pijn als er weer een voetbal-/rugby-/karateschop werd uitgedeeld. Na 2 ruige jongens, heb ik nu al medelijden met dit zachtaardige meisje... Of schijn moet bedriegen?

Met de nu jongste, straks middelste ga ik trouwens nog wat beleven! Gisteren was mijn schoonzusje hier even en heb ik een uurtje op haar kleine gepast. De oudste was heel lief voor zijn neefje, maar elke keer als t arme ventje mijn aandacht vroeg - hij is nu bijna 11 mnd - kwam mijn jongste aangerend en vloog me om de nek, want stel je voor ik schenk zijn neefje aandacht en niet hem, dat kan natuurlijk niet! Dus hoe dat straks gaat met zijn kleine zusje... we gaan het zien!

Hmm ik ga maar eens even in de koelkast gluren wat er vandaag gegeten gaat worden, inspiratieloos is een understatement, want ik krijg overal maagzuur van...

Greetz Brenda