Peper en Zout met wat extra zout

Al van jongs af aan heb ik geen haarkleur. Soms lijkt het blond, dan weer goudblond, soms zelfs wat rossig, maar gemiddeld kun je het bestempelen als een 'peper&zout'-kleur.

Jarenlang heb ik het geverfd, tot ik ging backpacken en regelmatig mijn haar waste met met chloor-verrijkt drinkwater en ik bij het langs een winkelruit ineens de schok van mijn leven kreeg, want ik zou mijn spiegelbeeld wel even uitlachen om het pluizige peentjeshaar wat het op de kop had...  

Was ik op mijn 30e verjaardag 30 minuten bezig om 30 grijze haren bij elkaar te sprokkelen, dat is nu wel anders geworden. Niet dat ik 30 minuten voor mezelf heb hoor, maar gister lagen beide jongens even op 1 oor en ik liep langs de spiegel in de badkamer en dacht: laat ik mijn haar eens even borstelen. Heey kijk, hier aan de zijkant zitten wel heel veel grijze haren, even tellen... 5 minuten later lag de wasbak vol met grijze haren en concentreerde ik mij nog steeds op diezelfde 5 cm2 hoofdhuid. Geen beginnen meer aan dus.

Wat nu?

Want ze zijn hier dus ook erg van het chloor toevoegen aan het drinkwater, zo erg dat je je af en toe in het zwembad waant als je de warme kraan opendraait. In de keuken prijkt (is dat een woord?) dan ook een enige echte Brita water filterkan die er fris smakend drinkwater van maakt.

Kortom: je haar verven is op eigen risico. Ik kom nooit bij de kapper en was dat ook niet van plan, dus blijven de zelfkleuren over, die gemiddeld niet allemaal van even goede kwaliteit zijn.

Laat ik mezelf gewoon rustig grijs worden? De moeder van  een vriendin heeft ook een mooie grijze paardestaart in dr haar en dat misstaat haar helemaal niet. Maar tussen peper en zout en zout en zout zitten nog wel wat jaartjes denk ik zo. Dus hoe verbloem ik de overgang dan? Sjaaltje om mijn hoofd? Petje op? Of toch maar zelfverven en het dan regelmatig bijhouden en minimaal mijn haar wassen?

Of wacht ik daarmee net zolang tot iemand er opmerkingen over begint te maken?

Nu zijn mijn buren, vrienden en kennissen geen Nederlanders en het is wel typisch Hollands om iemand even haarfijn mee te delen dat ze eten tussen hun tanden/vogelpoep in hun haar/snottebellen aan hun mouw/vul zelf maar in hebben... Daar valt vast het grijs worden ook onder, geen Nieuw-Zeelander die mij daarop wijzen zal... Dan toch maar wachten tot mijn ouders volgend jaar hier zijn, via het schermpje van Skype zijn die zoute haartjes vast niet te zien, dus dat gaan ze me gelijk in mijn haar wrijven als ik ze ergens volgend jaar face to face zie. Denk dat ik dat maar doe: kop in het zout en gaan met die banaan :)

Greetz Brenda