Avontuur van het lamme vleugeltje

Zoals jullie misschien vanmorgen (bij ons gister) lazen, hadden Caio en ik gister een 'ongelukje'... Moest hem met geweld uit de bosjes bij de buren vissen, terwijl ik maar 1 hand beschikbaar had en dat ging mis. Meneer liet zich door de knieen zakken en toen ik hem probeerde overeind te hijsen, heeft hij een 'zondagsarmpje' opgelopen. Het lachen en klieren ging over in huilen en hangen, wat een verdriet en wat een pijn.

Helaas, en dat zul je natuurlijk net zien, had ik gister de auto naar de garage gebracht en het ziet er nog niet naar uit dat ik die vandaag terug zou krijgen.

Gelukkig had hij zijn middagdutje prima geslapen en verder is hij gewoon met me mee gewandeld naar t postkantoor, onderwijl af en toe een laffe 'wegrenpoging' gedaan, maar omdat hij zijn ene arm de hele tijd probeerde te ontzien, liep hij grotendeels gehoorzaam mee. Ik wist pas zeker dat er echt wat was, toen ik hem een doosje rozijnen gaf en hij dat niet zoals normaal in zijn linkerhand vast wilde/kon houden, om er met zijn rechterhand uit te eten. Hij kon t wel vasthouden, maar niet goed voor zich houden, zodat hij er iets mee kon... Daarentegen toen we thuis kwamen en hij zijn bak water buiten zag staan, kreeg hij het wel voor elkaar om met zijn lamme handje een bekertje tot boven zijn hoofd te tillen, zodat hij van boven tot onder kletsnat door de tuin liep te giegelen hihi.

Dus ja, dan vraag je je toch af hoe serieus het nu is!

Verder was hij ontzettend hangerig en huilerig, en had ik hem graag even meegenomen langs de doc, maar omdat ik geen auto had (heb) zou dat of een dik kwartier fietsen zijn (en ze hebben hier geen fietspaden) of bijna 40 minuten met de wandelwagen - wel veel comfortabeler, maar zo tegen het einde van de middag slecht te doen. Het ziekenhuis is nog veel verder weg, dus dat was helemaal geen optie.

Slecht geslapen! Meneertje niet, hoewel ik hem niet met goed fatsoen in zijn pyjama kreeg, omdat ik zijn armpje niet in een mouw wilde forceren, sliep hij dus met 1 arm in de mouw en de andere arm langs zijn lijfje in het shirt. En zijn mouwloze slaapzak niet anders, zijn goede arm eruit en zn lamme vleugeltje erin - zo slaapt hij trouwens regelmatig, dan trekt hij zelf 1 arm naar binnen in zijn slaapzak hihi gekkie!

Maar goed, dat het een lange nacht zou worden, daar was ik al op voorbereid. Al sinds ik hem in bed legde, hoorde ik hem af en toe piepen en kreunen - van de pijn, of een droom?

En ik maar malen he, hoe zou ik dat gaan doen, zonder auto, zou de huisarts het even snel kunnen fixen, of kon ik beter meteen proberen de bus te pakken richting ziekenhuis? Zou ik - als slechte mama - op mn lazer krijgen van de doc, voor het 'mishandelen' van mijn kind? Zou ik meteen geblacklist worden?

De halve nacht zwaar aan t dromen geweest en alle scnenario's wel doorgewerkt en de andere helft van de nacht mijn 'verhaal' aan de arts in mijn hoofd uitgewerkt en voor mn gevoel dus bar weinig geslapen...

En toen werd ik vanmorgen vroeg wakker van een blerend kind... Maar niet huilend, eerder kraaiend met heeeel veeeel volume hahaha.

Kom ik zijn kamertje binnen, 2 armen uit zijn slaapzak (1 met en 1 zonder pyjama mouw hihi) staat meneer te springen in zijn ledikant! En zodra ik de gordijnen opendoe, wijst hij meteen naar de buurman die zijn hond aan t uitlaten is - met zijn lamme pootje!!!!

Heb ik daarvoor de halve nacht wakker gelegen??!!

En ja, nu moet hij vandaag natuurlijk 'inhalen' man man man, er is geen land mee te bezeilen, wat heb ik een druk kind!

Ik kijk nu al uit naar zijn middagslaapje, dan kan ik ook even met de ogen dicht en gestrekt op de bank haha.

Tot zover ons avontuur van het lamme vleugeltje - hoop dit niet nog een keer mee te maken en zo wel, dan zal ik toch meteen de doc maar op gaan zoeken, want zo'n nacht met zorgen is helemaal niks!

X Brenda