Wat moet ik ervan denken?

hey dames,

zoals jullie jullie misschien kunnen herinneren waren ik en de papa van narelle uit elkaar in januari door overmatig drankgedrag, druggebruik en hij was dan ook nooit thuis met ons. de opvoeding van narelle is altijd door mij gebeurd (en met plezier maar ook wel zwaar alleen) hij zette me aan de deur uiteindelijk zonder enig gerief voor onze dochter. ik heb alles terug zelf moeten aankopen en opbouwen en alsof het nog niet genoeg was sleepte hij me voor t gerecht. ik heb naar psychologen moeten gaan enzo door hem. hij beweerde dat ik een post natale depressie had of misschien nog steeds heb (nooit gehad trouwens en ook negatief voor getest geweest) het was alsof IK al die maanden de slechte was :-S hij beweerde dat hij ging drinken door mij! waarom? de uitleg is dat ik zaagde. ja op de duur zaagde ik omdat hij nooit thuis was, is dit dan niet normaal?

uiteindelijk is hij terug 2 maanden erna achter mij aan beginnen lopen en wou hij terug een relatie. in mei (nog eens 2 maanden later) zijn we terug bijéén gekomen. ik wou dit proberen in het belang van narelle. nu zijn we weer een maand verder en wil hij de rechtzaak niet laten vallen. hij eist dat het op papier staat voor het geval dat we toch uit elkaar gaan. maar welk koppel gaat er rechtszaak aangaan tegen uw geliefde voor het geval dat ze uit elkaar gaan dat er een regeling is voor de kleine??? dus alle koppels moeten dan naar het gerecht of wat? btw hij eist ze 1 week op 2. dit terwijl hij er nooit mij bezig is geweest en nog steeds niet! het enige verschil is dat hij wel iets doet als ik het vraag. maar opstaan enzo, eten geven, aankleden, badje (alles gewoon) doe ik nog steeds alleen. dat vind ik allemaal niet zo erg, ik heb het vooral moeilijk dat ik nooit eens 1 dag mag uitslapen (heb verleden week voor de eerste keer uitgeslapen sinds de geboorte van narelle toen ik voor het werk in noorwegen zat en het heeft me verdomd goed gedaan) 
maar dus gisteren weer ruzie omdat ik niet kan begrijpen dat ik me moet gaan verantwoorden voor het gerecht terwijl ik gewoon de brave huismoeder speelde die altijd op haar man zat te wachten. ik weet niet meer wat normaal is op den duur. heb ik gelijk of niet voor hiervoor kwaad te zijn? hoe kunnen wij terug iets opbouwen als dit alles (het verleden) terug naar boven moet en ik uiteindelijk moet gaan vertellen hoe slecht hij wel was als papa :-/
ook blijft hij zeggen dat ik niets doe en dat kwetst me zo hard want ik heb nooit eens een uurtje voor mij. gisteren zei ie dat weer en ik blijf daar maar aan denken. hij beweerd dat ik dan ook doe alsof, dat ik alleen maar mijn huishouden doe als hij erbij is :'( hij is misschien bedrijfsleider maar ik als stewardess en alleenstaande mama (ik woon nog steeds in mijn huis en hij in het zijne) heb ik ook nog eens mijn huishouden terwijl hij een kuisvrouw heeft en altijd uit gaat eten. hij doet alsof ik een luie ben :-( pffff, mijne strijk van 2 weken ligt er trouwens nog, ha ha

en verder gaat het met narelle wel SUPER goed :-))) zij is mijn zonnetje in het huis! die eerst woordjes zoals "kijk" "mama" en "dada" zijn schitterend. alles wijzen en duidelijk om uitleg vragen. wuiven, met de handjes draaien, en bravo klappen :-) s morgens als ze beneden komt wijst ze onmiddellijk naar haar mamili (mijn overleden mama) dan neem ik de foto en geeft ze een kusje. 
ondertussen staat de tandenteller op 5, 2 beneden en 3 boven. kruipen doet ze niet of stappen ook nog niet maar ze kan zich toch lichtjes verplaatsen met aar poep. wel stapt ze goed als ik haar ondersteun een klein beetje. ach ja, ze is al bijna 1 jaar ondertussen. wat gaat het snel! een echte happy vrolijke meid! :-)

ook heb ik een beslissing genomen en begin ik vanaf september terug te studeren. vroedkunde via afstandsonderwijs en dit gecombineerd met deeltijds werken. ik ben erop uitgekeken op mijn job. ik dacht dat het terug zou komen na al die tijd thuis te hebben gezeten maar helaas niet. en toen ik 18 was twijfelde ik tussen toerisme en vroedkunde dus ik denk dat het geschikte moment eraan gekomen is ;-) 26 juni heb ik een inleefstage in t az van jette waar we rondgeleid zullen worden op de materniteit, fertiliteit, verloskwartier en neonatale. Ik kijk er enorm naar uit!!! ik hoop juist dat de combinatie met werken me lukt. maar de motivatie die is enorm :-)

grts,
cin


401 x gelezen, 0

reacties (0)


  • Elesie

    Jij hebt jezelf niets te verwijten! Jij doet het schitterend! Hoedje af.
    Wellicht hebben jij en je vriend ook mooie momenten gekend, maar hoe hij tegen je doet en je behandelt, dat is niet normaal. Ik denk dat hij een serieus (ook mentaal) probleem heeft. Natuurlijk wil je je dochter het beste geven en eenvaderfiguur hoort daar bij, maar als hij zijn taak ten harte neemt. Jouw dochter heeft ook niets aan een ongelukkige moeder.
    Bovendien heb ik de indruk dat jouw vriend je in alles neerhaalt. Hoe vaker je zoiets hoort, hoe meer je het gaat geloven. En dat klopt bij jou absoluut niet.
    Je hebt mensen die je energie geven en die je energie vreten, ik denk dat jouw vriend je laatste energie in je wegzuigt.
    Jij beslist! Maar zo hoort een relatie niet te zijn.

  • irisiris

    Leuk dat je opnieuw gaat studeren, vind ik een goeie beslissing! En wat kan Narelle al veel, dat wijzen en klappen zien we heir ook veel, is best grappig hoe ze constant naar alles wijzen. Wat je partner betreft kan ik je niet veel raad geven, volg vooral je gevoel, zelf vind ik het ook maar vreemd dingen op voorhand op papier te zetten, het lijkt alsof hij wat van plan is dan.