ooh had dit ook! ben voor de eerste keer weggeweest als hij 3maand was ongeveer en heb echt niet van mijn avond genoten! mijn ouders hadden mij savonds nog gebeld omdat hij zo aant huilen was om te vragen of ze al zijn flesje mochten geven,en mijn hart brak gewoon om hem zo door te telefoon te horen huilen!! ben dan maar snel naar huis gegaan! hij is nu bijna 11maand en echt veel babysit heb ik nog niet gevraagd. neem hem ook gewoon graag overal mee naartoe! blijven slapen heeft hij al twee keer gedaan omdat we naar een trouw moesten. het is vooral de eerste keer dat het hard is, maar dat betert wel hoor!
als ik die mensen vertrouw heb ik daar geen problemen mee alhoewel ik het ook nog niet gedaan heb hoor ;-) maar ik denk het niet eerlijk gezegd. en mijn ventje die heeft het daar absoluut ni moeilijk mee. die is al enkele weken terug op stap. venten!
We moeten op 30 september naar een trouw van goede vrienden! Dan is Senne 2,5 maanden, ik begin me nu al voor te bereiden!
overdag niet heel veel problemen mee..maar 's avonds en á nacht nee, moet er niet aan denken!!
ik kan het ook niet hoor!!
ik heb het heel extreem denk ik, maar Steppe is nu zondag alweer 3 weken oud en ben nog niet zonder hem ergens heen gegaan. nou geen 5 min met de honden. of mijn vriend of moeder doet ze of Steppe moet mee..
ik heb al moeite om heb boven in bed te leggen en zelf dan beneden te zijn. kijkn dan contstant op het babyfoonschermpje. volgende week wil ik echt proberen om 5 min als er iemand bij Steppe is de honden te gaan doen. 6 sept moet ik naar de ostyopaat dus dan moet ik hem een uurtje achterlaten bij mijn mams...erg spannend en ben er nog niet echt aan toe, maar het is in dezelfde straat dus trek ik het niet ga ik gauw naar hem toe
weet zeker dat alle mannen er minder moeite mee hebben. wij hebben de kleintjes ongeveer 40 weken in onze bui gehad he, en de mannen niet. ook moeten hun veel sneller weer gaan werken waardoor ze er toch wel sneller aan wennen.
blij dat ik niet de enige ben! Soms laat mijn vriend me voelen dat hij zich een beetje achteruitgestoken voelt, omdat ik nu het meeste aandacht geef aan Senne! Hij begrijpt het wel, maar laat me wel voelen dat hij ook wat meer aandacht wil! Mannen hé! Het blijven toch ook een beetje kleine kinderen 
ik vond het een grote ellende!!!! Maar het was een drempel die ik over moest. Heb mijn kinderen nog steeds het leifste bij me, maar het wegbrengen gaat wel makkelijker. En het is soms echt wel even lekker om weg te zijn. Dat gevoel van voor het laatste flesje weer thuis zijn ken ik helemaal. als ik die niet zelf gaf miste ik mijn zoontje helemaal erg! Maar geloof me, het went!
reacties (0)