Operatie gaat niet door, knulletje heel erg ziek

Gestrand op de finishlijn. Zo voelden we ons gisteren! Vandaag zou ons mannetje geholpen worden aan z'n oortje. We hebben er erg naar uitgekeken want het zou misschien het einde betekenen van alle ellende met zijn oortjes. Maar helaas, dinsdagavond toen ik thuis kwam voelde Ravi warm aan. Even gemeten......38,8.......da's niet goed, zeker niet als je aan het eind van je AB kuur zit. Even aangezien omdat hij toch wel vrolijk was. Bij het naar bed brengen nog eens gemeten, 39,2.......oei dat gaat de verkeerde kant op. Twee uurtjes geslapen en toen werd hij "klagend" wakker. Even bij ons beneden gezeten en toen weer in bed gelegd. Nog geen half uur later hoor ik iets, snel naar boven.........hele bed en hij zelf ondergespuugd. Vieze dikke brei, jochie helemaal onder, het kwam zelfs uit z'n neus. Goed, hele verschoonactie in gang gezet. Ventje huilen, maar toen hij eenmaal fris (nou ja, nog enigszins zuur ruikend ;-)) en fruitig in een schone pyama was gehesen kwam er weer wat leven in. Toch nog even temperatuur genomen......hoppa, 40 graden. Even nog een half uur met hem beneden gezeten en toen met z'n drietjes richting ons bed. Heel de nacht niet geslapen, hij kon alleen maar zachtjes huilen, kreunen (als een soort ijlen) en de koorts bleef maar oplopen. Midden in de nacht nog een fles gegeven die er gelukkig in bleef. Volgende ochtend gelijk naar de huisarts geweest voor advies: wat te doen met de op stapel staande operatie? Huisarts vond hem toch wel heel erg ziek en wilde dat de kinderarts naar hem keek. Dus Nico gebeld of hij naar huis kon komen en oma gebeld of ze op Zoey wilde komen passen. Snel thuis nog even een flesje pap (met het idee dat het in het zkh altijd zo lang duurt en hij dus maar beter een "bodem" kon hebben). Fles ging goed naar binnen maar gelijk toen ik hem weer rechtop hield kwam het er weer uit. Zo zielig!

In het zkh is hij binenstebuiten gekeerd, bloed getest, longfoto's gemaakt, getest op hersenvliesontsteking etc. Alles was goed. Het enige "aantoonbare" was dat hij erg verkouden was, z'n oren er echt niet goed uitzien en hij wat slijm in z'n longen had. Operatie werd afgezegd en nieuwe ingepland op 15 februari. Oordruppels mee die de pijn verzachten en 4 uur nadat we binnenkwamen konden we weer naar huis met een inmiddels volledig overstuur mannetje (want al sinds de avond ervoor wakker), nog steeds 40 graden koorts en een lege buik. Dringend advies van de kinderarts om na het plaatsen van buisjes verder onderzoek te laten verrichten in ons eigen ziekenhuis waarom de weerstand van onze lieverd zo slecht is (en gelijk schieten er horrorscenario''s door m'n hoofd........hij zal toch niet een of andere ernstige ziekte hebben?).

Thuis begonnen met hem elke 2 uur zo'n 100 cc te laten drinken en dat ging goed. Ook de oordruppels hielpen wel een beetje. Gelukkig mocht hij thuis ook weer een paracetamol. Na 2 uur en 2 flesjes leek er eindelijk weer een beetje leven in hem te komen. We zagen een voorzichtig lachje en de koorts leek minder te worden. Om 8 uur hebben we hem in bed gelegd.

En toen..........heeft hij geslapen tot half 8 vanochtend en hij werd vrolijk wakker. Koorts gemeten........nog wel 38,2 maar niet meer zo extreem dus. En een fles van 180 ml ging er goed in en is binnengebleven totdat ik naar m'n werk ging (Nico is vandaag thuis met hem). Kortom, hij lijkt weer op te knappen.

Heb gelijk het ziekenhuis gebeld en gesmeekt of hij dan ajb volgende week al geopereerd kan worden ipv pas over 3 weken. En dat mocht! Dus nu mag hij volgende week donderdag voor z'n buisjes. Ben echt blij dat het toch volgende week mag. Nu wil ik alleen heel graag al jullie hulp en positieve energie om er voor te zorgen dat hij volgende week donderdag koorstvrij en niet ziek is zodat het door kan gaan.