Ravi`s eerste kerst, Zoey zindelijk

Zo dames, hier is ie dan, de lang verwachte blog over onze kerst ;-)

De dinsdag 2 weken voor kerst moest ik werken en pasten opa en oma op de kinderen. Toen ik thuis kwam was er groot nieuws. 's Ochtends had oma besloten dat Zoey geen luier meer om kreeg en dat ze maar eens moest laten zien hoe groot ze al wordt. En aan het einde van de dag had ze slechts 1 ongelukje gehad en verder keurig op tijd aangegeven dat ze moest plassen. Sja, zo'n goed initiatief moet je prijzen en dus besloot ik om het de volgende dag net zo te doen. Uit bed, luier uit en plassen op de wc en dan geen luier meer aan. En het lukte, de hele dag niet 1 ongelukje en zelfs poepen op de pot. Wat knap wat knap. Maar dan wordt het donderdag en is het weer een werkdag voor mij en gaan de kids naar het kdv. Wat moet je dan doen? In mijn ogen is er dan maar 1 ding wat je kunt en dat is je kind alle vertrouwen van de wereld geven en haar zonder luier laten gaan. En ook dat ging helemaal goed. Wat een kanjertje die dochter van mij. Zo ging het elke dag opnieuw goed. Ook op de kdv dagen, ook als we - zonder luier - 2 uurtjes naar de winkel gingen, ook tijdens het kerstdiner op het kinderdagverblijf. Gewoon, in 1 poging zindelijk. Geen ongelukjes helemaal niks! Ik durf dus nu wel te beweren dat ons meisje ZINDELIJK is! Hoera voor Zoey, zindelijk voor haar derde verjaardag. Wat een topwijfie is het toch. Zelfs tijdens haar middagslaapje hoeft ze geen luier meer. 's Nachts nog wel (onder protest natuurlijk) maar ook dat gaan we binnenkort maar eens proberen of dat lukt. Even een waterdichte moltonhoes kopen en dan mag ze het proberen.

En toen kwam Ravi's eerste kerst, een paar dagen ervoor had hij z'n zoveelste oorontsteking dus we waren een beetje bang dat het een drama zou worden. We gingen de 24e al naar mijn zusje, en de eerste nacht daar was wel erg. Hij wilde niet slapen in het logeerbedje en bleef maar huilen. Bijna heel de nacht hebben we om en om met hem opgezeten. Eerste kerstdag ging het gelukkig wel weer okee met hem. Sinds het ziekenhuis slaapt hij echt beroerd, zeker in vreemde bedjes. De kerst zelf was erg gezellig,hoewel het niet helemaal was zoals ik had gehoopt. De kinderen (van ons en de dochter van m'n zusje) hebben zich prima vermaakt. Maar het stond allemaal wel heeeeel erg in het teken van de kinderen. Er was nauwelijks tijd voor een leuk gesprek of ('s avonds) voor een spelletje. Kerst met kleine kinderen is nu eenmaal anders en dat is ook prima. Het was er niet minder gezellig om en we zijn heel goed verzorgd door m'n zusje. De tweede kerstdag zijn we lekker uit eten geweest met heel mijn familie. Niet in een sjieke tent maar in eensimpel restaurant zodat de kindjes gewoon hun gang konden gaan. Die hebben zich keurig gedragen en redelijk gegeten. Kon wel merken dat ze moe waren van 3 dagen rennen en spelen en laat naar bed. Op de terugweg naar Rotterdam hebben ze in ieder geval heerlijk geslapen.

De tandjes van Ravi geven hem veel ongemak maar die krengen willen maar niet doorkomen. Hij zit veel aan z'n oortjes en kwijlt veel en ik voel de tandjes (2 onder) echt goed zitten.......maar jee wat duurt het lang bij hem. Nu toch al zeker 2 maanden ellende in z'n bekkie. Maar goed, ze zullen heus ooit wel doorkomen denk ik haha. Qua motorische ontwikkeling gaat het redelijk. Hij rolt nu van rug naar buik en kan zich ook eindelijk hoog opdrukken in buiklig. Terugrollen kan hij nog niet. Zitten kan hij nu enkele tientallen seconden los en hij zakt in de kinderstoel nu niet meer scheef weg zoals eerder. Over het geheel gezien voelt hij ook wat steviger aan als je hem oppakt. Het mannetje wil dolgraag vooruit als hij op de grond ligt en raakt enorm gefrustreerd dat dat nog niet lukt. Als een speeltje net buiten z'n bereik ligt begint hij nog net geen vuur te spuwen maar kwaad dat hij wordt. Hij gromt en schreeuwt en huilt tranen met tuiten. Best wel zielig. Ergens voelt hij dat het er in zit maar het lukt hem simpelweg niet.

Met oud en nieuw had ik het zelf best moeilijk dat 2011 voorbij is. Het geboortejaar van ons Raafje. En emotioneel voelde dat aan als een definitief afscheid van baby Ravi. Heb zo het gevoel dat ik niet genoeg heb genoten van dat kleine hulpeloze mannetje, en nu kan dat nooit meer. Baby is niet meer, hij wordt al zo groot. En hoewel het bij mij echt nog dagelijks kriebelt voor nog een beebje.........denk dat ik het moet laten gaan. Nu kunnen we onze kindjes nog alles geven en met 3 wordt dat toch anders. Ook qua ruimte in huis wordt het dan schipperen en ook van een evt. derde kindje is de babytijd zo weer voorbij.......en of mijn verlangen naar zo'n klein beebje na een derde weg zal zijn weet ik niet. En ergens weet ik ook niet of het perse alleen maar leuk is voor de 2 kinderen die we al hebben, nog een kindje, nog meer de aandacht verdelen, nog minder 1 op 1 tijd, nog meer rekening houden met etc. Maar o wat doet het pijn dat er langzaamaan steeds meer spullen overbodig raken om nooit meer gebruikt te kunnen worden voor een andere baby. Het badje met standaard, de tummytub, de wipstoel, de kinderwagen, de maxicosi, de wikkeldoeken en badcapes......straks allemaal overbodig (het meeste nu al want in bad past hij al maanden niet meer).

En dan ik zelf. Allereerst natuurlijk voor de zoveelste keer in mijn leven het voornemen om nu echt af te gaan vallen. Niet om superslank te worden, want dat lukt toch nooit meer, nee om 20 kilo af te vallen. Binnenkort ga ik beginnen, hopelijk hou ik het nu vol. Maar ook, een nieuwe baan. Ik werk nu zo'n anderhalf jaar voor deze werkgever, maar ik blijf maar uitzendkracht ondanks te intentie om me in vaste dienst te willen nemen. Voor mijn baan is geen formatieplaats dus kunnen ze me niet in dienst nemen. Het voelt gewoon steeds enger om van de een op andere dag op straat te kunnen staan. Wat moet ik dan doen met de kinderopvangplaatsen? Die kan ik niet aanhouden dan maar als ik ze opzeg kan ik niet zomaar gelijk weer ff een andere baan aannemen want dan heb ik geen opvang. Maar de 1150 euro die mijn 2 kindplaatsen kosten per maand die verdien ik nu nog niet eens, laat staan in een uitkeringssituatie. Ik zou gewoon (voor zover dat in deze tijd kan) zo graag wat meer zekerheid hebben voor mijn gezin. En ook zou ik zo graag een klein beetje meer willen verdienen. Nu past het iedere maand net en met een 100 a 200 euro per maand meer zouden we weer eens kunnen sparen enzo. Maar wordt moedeloos als ik op vacaturesites kijk. Parttime is er bijna niets te krijgen tenzij je in de zorg zit of heel flexibel kunt en wilt zijn. En dat wil ik niet, ik wil gewoon 3 vaste dagen in de week werken, zodat ik de opvang van 'n kinderen goed kan regelen en ze daarin voor zover mogelijk regelmaat en rust kan bieden. Maar dat werk is er blijkbaar niet meer momenteel. Of ik zie dingen over het hoofd natuurlijk. Maar ik zou het zo fijn vinden, een vast contract (of in ieder geval een jaarcontract) een redelijk salaris en vaste dagen. Helemaal fijn zou het zijn als ik wat dichter bij huis kon  werken. Op zich werk ik nu nog niet ver weg, maar door files ben ik toch snel 45 minuten a een uur reistijd enkele reis kwijt.

Mocht iemand iets weten in Rotterdam ohgv administratief/secretarieel/office management/ondersteuning.........laat het me weten en je krijgt van mij voor je hele gezin toegangskaartjes voor attractie in nederland naar keuze.

Nu rest mij alleen nog om jullie allemaal een fantastisch 2012 toe te wensen. Dat het beste van 2011 maar het slechtste van 2012 zal zijn voor ons allemaal.