Lang niet geblogd

Hallo lieve meiden,

Ik heb lang niet geblogd. Vooral omdat ik bijna altijd met een Ipad op internet zit en daarmee kun je geen blogs schrijven op babybytes. Maar goed, het is even geleden en er is veel gebeurd. Niet alleen leuke dingen helaas. Na onze vakantie is ons Raafje aan het kwakkelen met zijn gezondheid. Het begon in het laatste weekend van september. Op een nacht werd hij gillend wakker en heeft dat de rest van de nacht volgehouden. Mannetje had pijn en behoorlijk ook. Na uren gillen en huilen en troosten is mijn man vroeg in de ochtend naar de HAP gereden. Natuurlijk was het zondag (waarom worden kinderen altijd ziek in het weekend of de nacht?). Hij bleek een oorontsteking te hebben. Arm ventje, dat doet pijn. Vlak daarna begon ook het grote snotteren. Tja, dat hoort erbij natuurlijk. Verstopte neus, hoesten en vooral rochelen, zagen, snurken, benauwd. In eerste instantie niet veel mee gedaan, zoals ik zei, het hoort erbij. Maar na een weekje toch maar even langs de ha, want er zat geen verbetering in en ik wilde weten hoe het met zijn oortje was. Nou......inmiddels had hij een DUBBELE oorontsteking EN een fikse luchtweginfectie. Antibiotica gekregen en na de kuur terugkomen. De AB deed helemaal niets en het rochelen en benauwde werd alleen maar erger. Dus na 5 dagen weer terug naar de ha. Ja hoor.......WEER een nieuwe oorontsteking en een puffer mee voor de benauwdheid. Ook die puffer deed niets maar de ha vond dat we het maar weer even tot na het weekend moesten aanzien. Paar dagen na het weekend vond ik hem wel heel erg benauwd en dus maar weer naar de ha. Deze vond het ook wel erg en stuurde ons door naar de spoedeisende hulp in het zkh. Daar hebben ze hem helemaal nagekeken en aan de verneveling gehangen voor z;n benauwdheid, dat leek gelukkig te helpen. Na een hele middag ziekenhuis weer terug naar huis met een nieuw puf-apparaat, dubbele dosis longverwijders gaan gebruiken EN ontstekingsremmers voor zijn longen die we in ieder geval 6 weken moeten gebruiken. Daarnaast over 6 weken terug naar de kinderarts, binnenkort naar de longarts en zsm naar de |KNO arts. Die laatste zijn we voor het weekend geweest. Zij wil proberen Ravi door de winter heen te helpen alvorens in te grijpen. Ze is terughoudend vwb chirurgische ingrepen bij kinderen onder de 1 jaar. Dus voor nu kijken we het aan, ook omdat ik het gevoel heb dat nu eindelijk na anderhalve maand, de luchtweginfectie op z'n retour lijkt. Maar de benauwdheid en zagen/snurkende ademhaling blijft. Bij de eerste tekenen van een nieuwe verkoudheid moeten we direct terugkomen bij de KNO arts. Ze heeft een aantekening gemaakt in zijn dossier dat we dan meteen gezien moeten worden. Ze wil hem dan op onderhoudsantibiotica zetten om erger te voorkomen. Nog steeds zit er vocht achter zijn oortje.......niet leuk. Daarnaast heeft het CB ons doorverwezen naar een fsyiotherapeut omdat ze zijn ontwikkeling niet goed vinden. Op de verwijskaart staat "vermoeden lichte hypotonie schoudergordel". Wat het betekend..........geen idee........wie het weet........graag reactie op mijn blog dan. Hopelijk is dit dan wel iets wat verholpen kan worden want pfffff, ik weet dat er hier meiden rondlopen met echt zieke kindjes........maar dit alles bij elkaar komt bij mij best aan. Wil het beste voor mijn mannetje en niet dat hij een slechte ontwikkeling heeft of een dokterskindje wordt.

Zoey daarentegen blaakt van gezondheid. En helaas voor ons............ze is best vaak een draak qua gedrag. Wordt snel driftig, wil haar zin en is anders onhandelbaar. Zet zich af tegen mij (ze zegt 10 keer per dag stoute mama). Ik ben een stuk strenger en handhaaf de regels, mijn man niet, die probeert het met gek doen of afleiden en is niet streng uit angst voor een driftbui. Ze praat supergoed. We hebben echte gesprekken samen en ook bij het kdv vinden ze haar behoorlijk voor liggen qua spraak. Ze telt tot 20, maakt puzzels van rond de 30 stukjes, kan een beetje rekenen, kan goed oorza,ak/gevolg overzien (mama, de hoge golven komen doordat de boot door het water vaart....).Heeft een superfantasie in haar spel, kan ook echt goed spelen en opgaan in haar spel. Ze is heel lief voor Ravi, geduldig, altijd een kusje of een knuffel, hij mag met haar speelgoed, zelfs met haar knuffel spelen. Als hij huilt zegt ze Stil maar Ravi.......ik ben nu bij je. Zo schattig!

Nu moet ik even eten, dus misschien schrijf ik zo nog verder....