Zo meiden, het werd hoog tijd voor een blog. Had al een eerdere poging gedaan. Tegenwoordig internet ik meestal met . de IPad van m'n man maar daar kun je dus geen blogs mee schrijven op BB, wel vragen stellen, maar bloggen lukt niet. Heb dus nu maar m'n laptop erbij gepakt om jullie met mijn schrijfsels te vervelen.
Tja waar zal ik dan eens mee beginnen. Met het belangrijkste natuurlijk, m'n kindjes. Ravi is alweer 3 maanden. Ongelooflijk he? Het lijkt echt of hij er nog maar net is, maar hij is alweer een kwartjaar oud. Het pasgeborene is er al lang af. Ons Raafje is een gezonde hollandse knul met inmiddels wel 3 onderkinnen en een hele ondeugende blik. En sinds hij het lachen heeft ontdekt doet hij niets anders, wordt er zo vrolijk van als hij me met die geweldige tandloze lach aankijkt, mondje open en een lach van oor tot oor. Heel soms kijkt hij me heel ernstig aan met z'n indringende blauwe oogjes, dan voel ik me zo verbonden met hem. Hij ligt ook niet meer passief in de box, nee het liefst mept hij de hele dag tegen een van z'n speeltjes die in de box hangen. Van enthousiasme gaat hij dan met z'n hele lijfje bewegen en trappelen met z'n beentjes. Wauw, mijn stoere knulletje is zoooo leuk. En hij heeft zijn duimpje helemaal ontdekt. Hij duimt als hij slaapt of als hij moe wordt maar ook als troost. En meisjes..........ik smelt als ik dat zie, vind het zoooo schattig en krijg dan helemaal tranen in m'n ogen omdat ik er door ontroerd raak. Eerlijk gezegd vond ik babymeisjes altijd schattiger dan babyjongetjes (waarschijnlijk omdat ik zelf toen alleen maar een meisje had) maar nu........oh ik vind hem zo ontzettend schattig en lief en leuk. De roze wolk is aan hoor, duurt bij mij altijd even maar hij is er om NOOOIT meer weg te gaan. Wat is het toch ontzettend bijzonder om kindjes te hebben.
Ravi heeft het doorslapen nu redelijk goed door. Hij had zijn ontwaakmoment een paar weken geleden al opgeschoven van 4 uur s'nachts naar 6 uur 's ochtends maar de afgelopen week is het al eens 7 uur, half 8 en vanochtend zelfs 8 uur geworden. En wat is dat fijn om weer eens een hele nacht ongestoord te slapen.
Afgelopen maandag was het moment waar ik al een tijdje tegenop zag. Er moest weer gewerkt worden. En daar was ik nog helemaal niet aan toe. Maar goed, het moest. Dus al op tijd Ravi en Zoey naar het kdv gebracht en zelf naar m'n werk vertrokken. Daar was het alsof ik nooit weggeweest was, maar oh wat heb ik mijn kleine baby gemist. Op de terugweg heb ik zitten janken in de auto omdat al dat andere verkeer me in de weg zat en ik alleen nog maar snel naar huis wilde om m'n mannetje te knuffelen. Gelukkig was het heel goed gegaan op het kdv maar toch blijf ik het rot vinden om een baby al voor hele dagen weg te moeten brengen.
Voor volgende zomer hebben we al onze vakantie geboekt. Eindelijk weer een echte grote mensen vakantie. Sinds Zoey's geboorte zijn we eigenlijk alleen maar bij Centerparcs geweest omdat dat zo leuk is voor kinderen. En ja, die vakanties stonden ook echt volledig in het teken van "als Zoey het maar naar d'r zin heeft". Zwemmen, speeltuin, pony rijden, baluba. Niet even rustig een terrasje pakken of uitgebreid uit eten, geen wijntje in de zon of zelf lekker dobberen op het water. Uitstapjes naar kinderdingen ipv leuke stadjes of bijzondere plekken. Prima voor even, maar ik heb al een paar keer verzucht dat dat het enige was wat ik niet zo leuk vond van het hebben van kleine kinderen, ik wilde zo graag weer eens echt op vakantie. Maar Nico, mijn man wil niet vliegen met kleine kinderen ivm dat ze wel eens zouden kunnen gaan huilen in het vliegtuig (en daarmee dus de andere passagiers irriteert). Zelf leek het me niets om in een hotelkamer te zitten met 1 of 2 kleintjes want dan zit je 's avonds vast aan je balkon. Kamperen leek mij wel ideaal maar dan wel naar een warm land, maar Nico zag het niet zitten om zo ver te rijden met kinderen omdat die misschien wel eens heel vervelend kunnen worden onderweg. Maar volgend jaar gaan we, dan is Zoey 3,5 en Ravi een jaar en 3 maanden. Met de auto naar het Gardameer in Italie, in een stacaravan met airco direct aan het strand. Ik kan bijna niet meer wachten, zoveel zin heb ik daar in. Duurt nog wel lang, maar geboekt is geboekt. Drie weken lang zwemmen, zonnen en superlekker eten (ben van plan niet of bijna niet te gaan koken). Heel veel mogelijkheden voor leuke uitstapjes en ik ben dol op Italiaanse markten dus die gaan we ook een paar keer meepikken.
Dit jaar gaan we in september een weekje naar Erperheide, Belgie. Daar zijn we al vaker geweest en vinden wij het leukste centerparcs park. Voor nu is dat wel een betere vakantie dan zo'n verre vinden wij.
reacties (0)