Tijd te kort?

Oh help, ik heb zo het gevoel dat de tijd begint te dringen voor van alles en nog wat en dat veroorzaakt een onrustig gevoel in mijn lijf. Zo is het al weer bijna oud en nieuw, heb ik nog geen boodschappen in huis terwijl we toch veel visite krijgen. Morgen moet ik werken dus komt het er niet van en vandaag heb ik niet veel tijd omdat ik vanaf halverwege de middag thuis moet zijn omdat ik een pakketje verwacht. Daarnaast is Z.oey dinsdag jarig en hebben we nog maar 1 kadootje in huis, wil er nog 2 kleine dingetjes bij zien te halen zodat ze meerdere kadootjes heeft om uit te pakken. Moet nog op zoek naar de slingers en ballonnen die vorig jaar zijn overgebleven maar iets in mij zegt dat die nog "ergens" in een niet uitgepakte verhuisdoos liggen. Gelukkig vieren we het voor de visite pas het weekend daarna, dus heb ik nog even de tijd voor een taart e.d. maar toch, het gaat te snel allemaal. Dan moet mijn auto voor de APK, en wel voor de 9e van januari. Nu kan dat alleen op dagen dat ik vrij ben EN dat mijn man ook thuis is om mee te rijden (goed, ik zou ook terug kunnen gaan met de tram enzo maar ik haat openbaar vervoer dus liever niet, daarbij komt dat ik geen chipkaart heb dus sowieso niet "zomaar" even met het OV kan gaan). Dat moet dus op Z.oey's verjaardag even gebeuren, in de hoop dat er niet iets ernstigs mis is met mijn auto zodat ik 'm dezelfde dag ook weer kan ophalen. En m'n grooste stresspunt is dan nog wel de komst van de kleine man. Het komt voor mijn gevoel al zo dichtbij en we zijn er -praktisch gezien- nog lang niet klaar voor. Eind januari komt zijn kamertje.........maar zijn kamer moet nog worden leeg gehaald, de muren moeten nog geschilderd, zijn gordijnen nog besteld, we moeten nog wat spullen kopen en de tijd begint zo te dringen voor mijn gevoel. Nog maar 6 weken werken en dan heb ik al verlof. Het gaat te snel allemaal en heb het gevoel dat ik geen tijd genoeg meer heb. Bij Z.oey's zwangerschap KROOP de tijd voorbij, het leek een eeuwigheid te duren voordat ze ein-de-lijk kwam. En deze.......het leek gisteren dat ik een positieve zwangerschapstest in m'n handen had en nu is hij al levensvatbaar als hij nu geboren zou worden, hij laat me continue weten dat hij er is en beweegt ontzettend veel. Fysiek voel ik me zoveel beter dan bij m'n eerste zwangerschap. Nog geen 3 kilo aangekomen en bijna 28 weken zwanger. Veel en veel minder last van m'n bekken en ook slaap ik veel beter. Ik kruip nog over de grond met mijn grote meid alsof ik helemaal niet zwanger ben. En steeds weer vliegt het besef me aan van "hij is er al bijna en ik ben nog helemaal niet klaar".....

......