Bewogen weekje

Nou, dit was me het weekje wel zeg. Ben tussen allerlei emoties heen en weer geslingerd. Natuurlijk eerst maandag de spanning van de nekplooimeting en de ontlading dat alles gewoon helemaal goed is (voor zover nu te zien dan...). Vervolgens woensdag: PANIEK. Ik verloor heel de dag al steeds na het plassen (bij het afvegen) wat met bloed gekleurde afscheiding. Eerst een heel klein beetje, smiddags ietsje meer. Echt nog steeds niet heel veel of zo, maar toch.....het hoort niet bij zwanger zijn in mijn boekje. Nadat ik eerst probeerde het gevoel van onrust weg te wuiven met "het kan gebeuren, hoeft niks te betekenen", werd ik in de loop van de middag toen ik terug kwam van het buiten spelen met Z.oey toch wel wat ongeruster. Omdat het al na vieren was besloot ik dat ik maar moest bellen want anders zou ik moeten wachten tot de volgende dag en dan moest ik werken. Dus ik belde naar de gyn en legde het verhaal voor. De assistent ging overleggen met de arts en die wilde toch dat ik naar het zkh zou komen voor een echo. Opeens werd ik toch wel erg bang. M'n man gebelt en die was gelukkig al bijna thuis van z'n werk. Toen hij er was snel in de auto naar het zkh. Bleken ze daar net bezig te zijn met de wisseling van de dienst en hebben ze ons 2 (ja TWEE) uur laten wachten. En dat met zo'n kleintje erbij voor wie het ook bijna etenstijd is. Gelukkig heb ik bij een aardige zuster een boterhammetje voor haar kunnen scoren (die grotendeels in mijn mond is verdwenen uiteindelijk haha). Nou ja, eindelijk kwam er iemand en mocht ik mee voor een echo. Die eerste paar seconden waren zo spannend. We zagen ons kleintje maar we zagen nog niks bewegen. Gelukkig zei de arts meteen dat ze een mooi kloppend hartje zag en vlak daarna maakte de kleine ook een sprongetje dus konden we zelf zien dat alles goed was. Daarna volgde nog een inwendig onderzoek om te zien of ze kon bepalen waar het bloed vandaan kwam. Ze zag van binnen niets meer qua bloed en kon dus ook niet zeggen waar het vandaan kwam. Met een enigszins gerust gevoel (maar nog niet helemaal) konden we weer naar huis.

De volgende dag moest ik werken en heb ik gelukkig helemaal geen bloed meer gezien. 's Avonds stond de afspraak voor onze eerste pretecho. Wij laten er elk trimester een maken en nu was het dus tijd voor de eerste. We waren best zenuwachtig door het gebeuren van de vorige dag maar we verheugden ons er ook op. We hoefden niet zo lang te wachten gelukkig. Onze echoscopiste heeft onlangs nieuwe apparatuur aangeschaft waarop de baby nog duidelijker te zien is door een betere diepte-werking. Nou en daar heeft ze geen woord van gelogen. Ze heeft ons het verschil laten zien tussen de beide apparaten en dat was echt heel groot. Ons kleintje had ons eerst de rug toegekeerd. We zagen dus heel mooi z'n billetjes en rug maar verder niets. Even later besloot de beeb gelukkig om toch even te draaien en konden we het gezichtje zien. Hij/zij was lekker aan het bewegen en had een mooie hartslag van 148. Een stukje lager dan de vorige keer, maar het was nu ook avond. We hebben een mooie DVD en foto's meegekregen en verheugen ons nu al op over een paar weken dan kunnen ze het geslacht zien als het goed is.

En gisteren zijn we met onze kleine meid een dagje naar de Apeheul geweest. We wilden eigenlijk een heel weekend op pad maar aangezien de weersvoorspellingen voor zondag echt dramatisch waren hebben we ons maar beperkt tot de zaterdag. Het park was heel leuk en Z.oey vond de aapjes ook echt interessant. Ze bleef er naar wijzen en "aapjes, aapjes" roepen. Ze heeft ook nog heel dapper een aapje geaaid (nou ja, z'n staartje aangeraakt hihi). Vond het zelf ook wel weer heel leuk om die beestjes zo te zien. Gelukkig bleef het weer redelijk goed. Twee buien gehad maar er zijn ook wat binnenverblijven waar je kunt kijken dus hebben we op die manier opgelost. Bij de uitgang stond nog een hele mooie oude houten carroussel waar je gratis een ritje in kon maken. Nou dat was wel een feest want Z.oey is dol op draaimolens. Daarna nog even een ijsje eten en naar de parkeerplaats lopen. Op de terugweg is Z.oey als een blok in slaap gevallen. Ze had geen middagslaapje gedaan dus dat was niet zo gek. Tegen half 7 waren we weer thuis, snel Z.oey eten gegeven en haar in bed gelegd want ze was heel moe. En zelf lekker met een filmpje op de bank.