We zijn nog steeds hartstikke druk in het nieuwe huis en het schiet al aardig op. Alleen nog 2 trappen en traphekjes schilderen en dan zit - voor mij in ieder geval - het klussen er weer op. Maandag komen de vloeren voor de bovenste 2 verdiepingen. De onderste 2 verdiepingen worden pas gelegd als de keuken is geinstalleerd en dat duurt nog 3 weken.
Verder deze week begonnen met ovulatietesten. Nu drie dagen bezig en het resultaat is iedere dag hetzelfde, een heeeeel dun streepje, bijna een schaduw lijkt het wel. M'n lijf (lees: afscheiding) geeft wel aan dat de vruchtbare periode er aan komt dus ben benieuwd of ik dat op die testen terug ga zien.
Het lijkt er op dat de rust in m'n hoofd doorzet. Ben helemaal niet meer bezig met de mk van vorige maand en kijk vooralsnog met vertrouwen naar de toekomst.
Eerder deze week kreeg ik een telefoontje van een bedrijf waar ik gesolliciteerd had. Het was een open sollicitatie, leek me gewoon een leuk bedrijf om te werken. Ik werd uitgenodigd voor een kennismakingsgesprek en dat is morgenochtend. Nu zou ik nog een bevestiging en routebeschrijving van hem krijgen (via e-mail) maar die heb ik niet gekregen. Ga er natuurlijk morgen wel gewoon naar toe maar heb geen flauw idee meer hoe die man heet. Weet nog niet hoe ik dat ga oplossen. Tis volgens mij een groot bedrijf dus of de receptioniste me verder kan helpen? Wel vervelend dit.
Dan Zoey, die meid heeft besloten dat nu ze 1 is alles maar in een hogere versnelling moet ofzo. Ze loopt als een kievit, zal me niet verbazen als ze het echt snel zonder hulp kan. Ze lijkt bijna elke dag nieuwe woordjes te zeggen. Haar fijne motoriek is onvoorstelbaar goed. En wat ik het meest bijzondere vind is dat ik aan haar merk dat ze bijna alles wat ik tegen haar zeg ook echt begrijpt. Echt apart, maar superleuk.
Verder had ik voor het eerst sinds ik haar ken een aanvaring met m'n schoonmoeder. Het is inmiddels weer uitgepraat en het is weer goed maar ik zat er enorm mee. We aten bij m'n schoonzus met z'n allen en ik vertelde dat wij (mn man, Zoey en ik) wel eens een pyamadagje doen. Zo op een zondag als we toch de deur niet uitgaan en geen visite verwachten, heerlijk. Zij schoot uit haar slof dat dat heeeeel gek was en niet normaal en dat doe je toch niet. Toen ik aangaf dat wij dat heerlijk vinden en dat het in mijn vriendenkring en familie echt wel vaker gedaan wordt zei ze ook nog dat mijn familie dan ook gek was. Stond echt met m'n mond vol tanden. Ze is een hele lieve vrouw die altijd voor ons klaarstaat en heb het heel erg met d'r getroffen maar dit vond ik zo vreemd. Heb er dus in eerste instantie ook geen issue van gemaakt maar later tegenover mijn man wel. Die trok zich dat weer zo aan dat hij z'n moeder ging bellen en daarna de telefoon aan mij gaf. Zo werd het dus snel weer uitgepraat. Maar goed, mijn vraag blijft.......ben ik nou gek? Bijna iedereen heeft toch wel eens een pyamadag?
reacties (0)