Oh ik word echt gek van mezelf. Na dat vage gedoe met die test van gisteren kan ik nog maar aan 1 ding denken: wel of niet wel of niet wel of niet wel of niet? En het is pas zaterdag m'n NOD dus hoeveel negatieve testen ik ook nog krijg de komende paar dagen, zal toch blijven denken dat ik dan misschien wel te vroeg heb getest. De verschrikkelijk geobsedeerde state of mind waar ik momenteel in verkeer heeft volgens mij ook alles te maken met de miskraam van vorige maand. In mijn hoofd had zich het idee vastgezet dat ik dan wel 100 procent zeker deze maand zwanger zou moeten zijn. Want ja, ik was het al, dat ging dan mis maar dan zou ik daarna wel zo ongelooflijk vruchtbaar zijn dat elk zaadje dat niet snel genoeg in de boom zat mijn ei zou bevruchten. En toen ik dan ook nog keurig, precies op 14 dagen na de mk m'n ei kreeg.......ja toen wist ik het zeker, deze maand zou het gebeuren. En ja hoor, temp bleef keurig hoog, borsten zijn gevoelig, al dagenlang aan het eind van de middag hartstikke misselijk, moet 10 keer per dag m'n tranen bedwingen.......kortom het is wachten op die positieve test.
Maar die komt maar niet, hoe hard ik ook m'n best doe om dat streepje op de test te kijken......hij doet het niet, stomme test ;-). En ik KAN me gewoon niet voorstellen dat het mogelijk is dat er nog te weinig HCG in m'n lijf zou zitten als ik zwanger zou zijn. Ik bedoel, met een ovulatie op 31 december of 1 januari dan kan het toch niet anders dat het nu meetbaar zou zijn? Maar volgens die theorie heeft dus dan ook die negatieve test gewoon gelijk en dan ben ik (of in ieder geval mijn lijf dan toch) hartstikke rijp voor het gesticht. Ik verbeeld me al die dingen heus niet, ze zijn er echt.
Voor een controlfreak zoals ik is het ook bijna niet te "handelen" om steeds maar te moeten wachten of de natuur mee wil werken of niet en dat je daar zelf nauwelijks invloed op hebt. En dan al dat wachten dat er bij komt kijken, wordt nog eens hoorndol ofzo. Of het vooruitzicht dat ik een dezer dagen gewoon ongesteld word en dan de hele ellende weer opnieuw begint. Weer minimaal 30 dagen van wachten en hopen en dan weer een teleurstelling.
Tussen ons gezegd en - vooral ook - gezwegen.....als ik nu precies zou doen wat m'n gevoel me ingeeft......dan zou ik heel hard gaan stampvoeten en huilen en gillen en alleen maar roepen dat het "allemaal" niet eerlijk is dat ik niet krijg wat ik wil. Precies zo als een klein verwend rotkind zou doen als het geen snoepje krijgt als het het aan mama vraagt.....
reacties (0)