Hoera! Zoey is vandaag 1 jaar!!!!

Vandaag is Zoey jarig! Ze is 1 jaar geworden. En wat is de tijd ontzettend snel gegaan. Kan me nog zo goed herinneren hoe het was vorig jaar in het ziekenhuis. De dag van de bevalling, de verloskamer, de weeen die ik eerst fluitend en lachend kon opvangen maar die bij 8 cm ineens al persweeen werden die ik weg moest zien te puffen. Het uur persen bij 10 cm die helemaal niets uithaalden, ze schoot steeds weer terug. En toen de knip en de vaccuum en dan dat hele bijzondere gevoel van dat warme lijfje wat uit je glijdt. En dan dat eerste contact, haar handjes, haar geur, haar warme lijfje. Dat hele lieve huiltje. Jeetje, wat was en ben ik verliefd op mijn meisje. Heb nog nooit zoveel van iemand gehouden als van haar. En nu is haar hele eerste jaar al voorbij. Heel veel eerste keren, heel veel slapeloze nachten maar vooral heel veel plezier met en om haar.

Gisteren hebben we het al gevierd. Dit was handiger omdat er ook familie uit Enschede moest komen en dat gaat nu eenmaal beter in het weekend. Zaterdagavond hadden wij alles al voorbereid. Heel veel slingers opgehangen, ballonnen opgeblazen, kadootjes ingepakt en alles mooi uitgestald op een feestelijk gedekte tafel. Helemaal klaar voor onze grote prinses. De ochtend begon heerlijk. We hebben Zoey toegezongen en ze vond de slingers prachtig! Toen kreeg ze haar kadootjes: een pretpark van de Little People, een badeiland van de Teletubbies en een xylofoon/piano in de vorm van een rups. Vandaag op haar "echte" verjaardag krijgt ze van ons nog een schildpad van Vtech waar ze op kan zitten en op en neer kan stuiteren en dan komen er allerlei muziekjes en geluidjes uit. Ze vond alles prachtig. Snel een boterham en een fles en dan haar mooie kleertjes aan. Ze had een stoere zwarte skinny jeans aan (een legging in de vorm van een spijkerbroek) met een fuchsia kleurig stroken tuniekje (beetje charleston stijl) en een cremekleurig bolerootje met glitters. Ze was echt net een prinses, zo mooi was ze. Toen ging de telefoon, een vriendin van mij...ze was ziek en vertelde dat zij en haar man en zoontje dus niet konden komen op de verjaardag. Heel erg jammer want haar zoontje en Zoey kunnen zo leuk spelen samen, maar goed, kan gebeuren. Dat was al de derde afzegging, mijn beste vriendin en haar man en 4 kinderen zouden ook niet komen evenals een andere vriendin van mij. Dat betekende dat alleen mijn zus, zwager en hun dochtertje, mijn moeder, mijn schoonouders en mijn schoonzus met haar 2 kinderen nog zouden komen. Mijn schoonzus had al vantevoren aangekondigd dat ze in ieder geval niet bij het taartmoment zou zijn want ze had een personeelsfeestje....

En toen ging weer de telefoon....het was mijn zusje vanuit de auto, ze vertelde dat het bij hun sneeuwde en ze het niet vertrouwden en niet zouden komen. Wat er toen door me heen ging is met geen pen te beschrijven. Dit kon niet waar zijn, het kon niet zo zijn dat de allereerste verjaardag van mijn kleine grote meid er niemand zou zijn behalve opa en oma. Dat kon niet, ze heeft recht op een leuke eerste verjaardag, het moest een feestje zijn speciaal voor haar, met andere kindjes om mee te spelen, met kadootjes en gezang, met aandacht en liefde. Niet een eenzame middag met oma en opa op bezoek. Ik ben letterlijk in elkaar geklapt en heb de telefoon aan m'n man gegeven, ik kon niets meer zeggen, alleen maar huilen. M'n man heeft bijna gesmeekt of ze ajb toch een poging wilden doen om onze kant op de te komen. M'n zus zou het overleggen met haar man (die reed en had gezegd om te gaan keren) en later terugbellen. Ik was zo verdrietig, heb m'n meisje vastgepakt en haar geknuffeld en gezegd hoeveel wij van haar houden en dat we hoe dan ook, al was het met z'n drietjes voor haar een fantastische dag zouden gaan maken. Even later belde m'n zusje terug. Ze waren inmiddels op de snelweg en daar bleek niets aan de hand te zijn, geen sneeuw niet glad etc. Dus ze zouden toch komen. Dat was natuurlijk een enorme opluchting. Nu zou er tenminste nog een ander klein kindje komen en ook haar tante, oom en oma. Toch duurde het wel even voordat ik weer helemaal mezelf was, was echt geschrokken.

Toen uiteindelijk iedereen er was kwam natuurlijk DE TAART. We hadden er 1 van de Hema met allemaal beestjes er op en Zoey's naam natuurlijk. We hadden Zoey in de kinderstoel gezet en alle visite zat er in een kringetje omheen. In de keuken had ik het kaarsje met de grote 1 al aangestoken en toen ik naar haar toe liep ging iedereen lang zal ze leven voor haar zingen. Toen de taart op haar tafeltje stond kon ze eerst alleen maar kijken. Ze vond het prachtig. En daarna heel voorzichtig met 1 vingertje wat slagroom pakken. Hmmmm, dat is lekker, dan maar wat slagroom pakken met heel m'n handje zag ik haar denken. Haha, gelukkig bleef het daarbij. Geen taartgooi-festijn dus. Wel heeft ze daarna nog een eigen stukje taart gekregen waar ze nog een klein beetje van heeft gegeten. Daarna weer lekker spelen met de andere kinderen en natuurlijk af en toe een chipje of plakje worst van de tafel pakken. Af en toe leek het wel een lopend buffet hier, alle kindjes op een rijtje snoepend van de chips en kaas en worst. De tafel zag er sowieso erg gezellig uit. Allemaal gekleurde servertjes, papieren wegwerpbordjes en ook voor de volwassenen verplicht drinken uit feestelijke papieren wegwerpbekers, echt een kinderfeestje haha.

Zoey is heel erg verwend met kadootjes. Ze heeft gekregen: een hele mooie loopauto van haar tante en oom, een driewieler van oma, een houten fietsje van haar tante (is ooit van haar oudste geweest en nu helemaal gepimpt voor Zoey, zelfs haar naam staat er voorop), een t-shirt met haar naam, een trekschildpad van opa en oma en een envelop (opa en oma betalen mee aan de zilver met rose supercoole stoel die wij aan Zoey geven voor op haar nieuwe kamer), een heel mooi boek "mijn eerste 100 woordjes" van haar oud-tante (zus van oma). En dan natuurlijk nog de kado's die ze 's ochtends al van ons had gekregen.

Al met al was het een hele leuke middag. Zoey heeft gewoon heel de dag niet geslapen, ze bleef maar kruipen en lopen en zingen en gillen, zo mooi vond ze het allemaal. Toen iedereen naar huis was hebben wij gezellig met z'n drietjes gegeten en nog tot kwart over acht met haar gespeeld. We hebben letterlijk kilometers met haar afgelegd in haar nieuwe loopauto. Supergeweldig vind ze dat. Muziekje aan en al dansend en zwaaiend voortgereden worden door papa of mama. Net een koningin. Nog even in bad (taart en leverworst in d'r haar hihi) en dan heerlijk slapen. Binnen no-time was ze in een diepe slaap. Het was een leuke dag.

En vandaag gaan we met z'n drieen nog iets leuks doen. Zo even naar buiten met de driewieler en een stukje lopen. Daarna zien we wel.