Verlegenheid vs. je kind blij maken

Net als waarschijnlijk heel veel andere mensen voel ik mij niet echt op m'n gemak in een groep mensen die ik niet ken. Weet me dan slecht een houding te geven en zou het liefst in een donker hoekje weg kruipen.

Nu is het niet zo dat ik over het algemeen genomen heel erg verlegen ben. Integendeel zelfs, ik hou best makkelijk een gesprek gaande met vreemden. Tenminste, als ik maar "iets" heb met die vreemde waardoor ik met die persoon moet praten (een verkopen, iemand aan de telefoon, een klant, etc.). Anders is het als ik op een verjaardag of feestje ben waar ik alleen het feestvarken ken. Ik voel me dan verloren en zal niet snel een gesprek beginnen. Gelukkig kom ik niet vaak in dat soort situaties. Meestal is m'n man wel in de buurt en dan is het niet meer eng.

Vanochtend bracht ik Zoey naar het KDV en lag er een brief in haar postvakje. Volgende week vrijdag komt de Sint op bezoek. Eerst komt ie met zijn boot aan op het strandje vlakbij het KDV en daarna gaat ie alle groepen langs. Ouders zijn welkom.

En nu zit ik dus in dubio. Voor Zoey is dit natuurlijk hartstikke leuk. Ook al snapt ze nog niks van Sinterklaas het is wel leuk voor haar dat er van alles om haar heen gebeurd en dat alle kindjes van het KDV er ook zijn. En zo'n ontmoeting met Sinterklaas levert ook nog eens leuke fotomomenten op, leuk voor later. Maar ik vind het een beetje eng. Om daar dan om half negen naar toe te gaan, er zullen dan ook andere ouders zijn en ik weet niet goed wat voor houding ik moet aannemen als ik dan in dat lokaaltje sta te wachten totdat we met z'n allen naar het strandje zullen lopen. En hoewel ik me ueberstom voel met dit probleempje en me eigenlijk doodschaam dat ik dit soort dingen echt eng vind schrijf ik het toch maar op. Er zullen nog zoveel van dit soort dingen op m'n pad komen nu ik een kindje heb. En eerder kon ik er voor kiezen niet te gaan en het enge te vermijden maar nu zou dat betekenen dat ik haar iets afneem. Ik vind het moeilijk om mezelf in zo'n situatie te plaatsen waarvan ik weet dat ik me ongemakkelijk voel.

Kan het wel rationaliseren in m'n hoofd door te bedenken dat die andere ouders ook niemand kennen en zich misschien ook wel een beetje ongemakkelijk voelen en dat het maar anderhalf uur is en dat Zoey het vast heel leuk vind etc etc. Maar toch blijf ik het eng vinden.

Ben ik nu de enige die echt over iets heen moet stappen om dit te kunnen doen of niet?

433 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • moeder van Lucas Thomas Jelle

    Volgens mij heb je een gezamenlijk onderwerp, namelijk je dochter. Informeer bij een ouder naar haar/zijn kind en dan heb je al een uitgangspunts om een gesprek mee te beginnen
    Het is even moeilijk, maar als je er eenmaal bent dan zal het vast heel leuk worden voor je dochter en voor jou. Het is even doorzetten, maar dan ben je ook trots op jezelf dat je gegaan bent.

  • 123kwartet

    hoi! misschien een tip; wat zou het voor jou makkelijker maken? misschien kun je iemand meenemen? of misschien helpt het al als je kijkt of je contact kunt leggen met een andere ouder? succes!

  • Miss-angellisch-mommy

    Ik heb hier gelukkig geen last van, dus ik weet niet hoe dat voelt. MAAAR ik denk dat er nog meer ouders zijn die hier last van hebben. Je moet gewoon met Zoey spelen en praten en niet op andere ouders letten tot dat je een onderwerp hebt gevonden waar je over kan praten met ze. Bijvoorbeeld hun kindje speelt met Zoey dan zeg jij ohh kijk een ZOey je hebt een vriend/vriendinnetje, en dan stel je je voor aan de ouders of knoop je een gesprek over dat de jullie kindjes toch nog niet zo goed begrijpen WIE sint is maar dat het leuk is voor fotokiekjes voor later ofzo??

    Gaaat je vast wel lukken!
    Liefs Angel