Blaasretentie

Twee weken geleden ben ik bevallen van ons tweede kindje. Het was opnieuw geen makkelijke bevalling. Ik had 10 cm ontsluiting in het bad, maar onze sterrenkijker daalde niet in. Uiteindelijk heeft de gynaecoloog besloten een epidurale te zetten en heb ik nog twee uur moeten wachten met persen. Ik moest ook op mijn knieën zitten. Zo is ze uiteindelijk toch gedraaid. Na lang persen is ze met zuignap en knip geboren.
Nu kon ik deze week ineens niet meer plassen. De uroloog heeft een blaaskatheter geplaatst en twee liter urine hebben ze afgelaten. Ik heb nu een verblijfskatheter. Vanaf maandag moet ik mezelf leren sonderen. Help!
Ik ben sindsdien heel emotioneel en heb ook wel wat pijn ervan. Ik voel me ineen ook tekort schieten naar mijn oudste zoontje, want ik ben echt kapot. Daarnaast vind ik het moeilijker genieten van mijn dochtertje. Ik geef ook borstvoeding. Dus er zijn vele drink- en knuffelmomentjes. Ik voel me zo teleurgesteld in mijn lichaam. Ik ben ook bang. Wie heeft er ook zoiets meegemaakt?