Tja, mijn werk... Er is eigenlijk nog weinig duidelijkheid. Het enige is dat ik op de donderdag mijn uren bij de bewuste klant kwijt ben . Mijn leidinggevende had het over 2 x 2 uurtjes in de avonden, maar ik heb haar net gesproken en ze weet het pas dinsdag zegt ze. Over mijn contract deed ze geen uitspraken, al heb ik het haar heel direct gevraagd. Ik weet het niet... het loopt nu wel heel vervelend allemaal. Toch zijn mijn andere werkgevers/klanten erg tevreden en ze zeggen dit ook , ze zullen het ook aan geven naar mijn leidinggevende toe. Hopelijk helpt het. Toch zegt mijn onderbuik gevoel wat anders.
Het vreet energie, dat wel. Ik ben van overrompeld naar boos gegaan, werd toen kwaad, ik ging van kwaad naar teleurgesteld en nu...nu kan ik alleen maar hopen op een zo goed mogelijk einde van dit hele verhaal .
Ik probeer het los te laten, maar het frustreert zo !! BAH. ( zo, dat is eruit ;)
Verder hebben we hier thuis allemaal kennis gemaakt met de griep. Waren we daar net vanaf , bracht ukkepuk van het kdv een buik virus mee. Joepie, not. Ben je al misselijk van de zwangerschap en de griep, moet je de ontzettend stinkende diarree luiers van je kind verschonen. Ik heb er echt kotsmisselijk boven gehangen. Arm kind, kon zij ook niets aan doen, maar ja. Resultaat : -3 kilo voor mezelf, -1,5 kilo voor uk en -1 voor man.
Tussendoor ben ik nog op zondag naar de Gyn geweest, want mijn bloeddruk schoot in eens doodleuk omhoog van 120/80 naar 145/95. Medicijnen zijn verhoogd, en gelijk hebben ze even mijn schildklier waarden bepaald , die waren gelukkig prima. Dinsdag lekker lek geprikt in het lab voor de standaard testen á 10 buisjes (?) , combinatie test (1), en wederom de schildklier (1) 12 buisjes totaal dus. Zeggen ze daarna doodleuk dat ik geen auto mocht rijden de eerste 3 uren..
Dat werd lastig want ik was met...de auto . Moest ook werken dus ja, ben wel gaan rijden. Voelde me goed genoeg en vond mezelf héél stoer. Dus huppakee de auto in, ik ben geen watje. 10 minuten later...... auto aan de kant gezet en vriendlief gebeld of hij áls-je-bliéft die kant op kon komen, want ik voelde me ineens helemaal niet meer zo stoer, ik voelde me een hondsberoerd dom ei. Het is goed gekomen hoor, en mijn lesje is geleerd: ik ga in het vervolg toch maar beter luisteren naar de verpleegkundige .
Zo, dat was hopelijk mijn laatste klaag-blog. Ik was eigenlijk van plan deze zwangerschap heel "zonnig" door te komen haha. Eén en al positiviteit zou het zijn. Nu ja, vanaf morgen :)
reacties (0)