Hebben jullie dit nou ook..?

Ik merk aan mezelf dat soms alles teveel wordt en dat dat ook invloed heeft op mijn meisje van 5 jaar.

Ze is me aant uittesten heb ik het idee,,zovan hoe ver kan ik nu gaan!!

Valt me al op de hele week uit school haal ik haar op is ze moe (ik ook trouwens) en dan wil ze niks en doet ze niks,ik onderneem vanalles met haar maar ze wil niks,,maar wel een grote mond!

Ben ik helemaal niet gewendt van haar,,,of zouden het toch de spanningen zijn vanwege de baby?

Ik ben maar aant het gissen wat het kan zijn..!

En ja ik wordt natuurlijk ook heel moe nu merk ik ook wel,maar dat ze daar soms zo fel op kan reageren is appart!Doet ze anders niet!

Ze heeft het ook constant over de baby etc,,dus ik denk wel dat het invloed heeft.

:s avonds als papa thuiskomt hangt ze hem constant aan zijn broek,en wil ze eigenlijk niks van mij weten!!

Wat denken jullie?

454 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • druifje236

    Ik denk dat het idd te maken heeft met de gedachte: "Ik word dadelijk een grote zus!"

    Heeft Matthijs (bijna 3) ook. Op de PSZ is hij al een week of 2 ontroostbaar, totdat "oma Jannie" hem op schoot nam en hem vroeg: "Wat hoor ik? Wordt jij een grote broer?" Nou, zijn gezicht brak open en een enorme glimlach kwam op zijn gezicht en hij vertelde honderd uit.

    Thuis echter blijft hij om aandacht vragen. Is het niet goedschiks, dan wel kwaadschiks. Erg vermoeiend! Maar ook telkens met de vraag: "Laat je me niet in de steek?" en "Ik wil niet alleen zijn..." Waar die dat vandaan heeft? Geen idee!

    Het wordt nu natuurlijk ook wel spannend voor die twee van ons. Mama's buik wordt steeds dikker en binnenkort zijn ze niet meer het enige kind in huis.

  • Zonnetje*

    Dat is hier ook zo. Fenna is ruim 2.5 en ook zo opstandig als wat. Ik wijdt het aan de aankomst van de baby.

  • MamavanIllias

    Sorry, daar kan ik je helaas niet mee helpen... maar ik denk dat ze ook een beetje zenuwachtig is nu.. ik hoop dat het snel weer beter gaat!!

  • maTmaria

    heel herkenbaar hoor... Kinderen zijn heel gevoelig voor dit soort spannende dingen! En dan zijn ze inderdaad vaak niet te genieten... Mijn schoonzusje is ook uitgerekend bijna en haar meiden van 6 en 3 zijn ook echt al tijden van de kaart... Hangerig, snel huilen, soms onuitstaanbaar en soms juist heel stil en teruggetrokken... Hoort er echt gewoon bij. Tip: niet teveel op in gaan, veel knuffelen en praten over de baby en hoe het zal zijn als de baby er is en wat haar rol zal zijn als grote zus (fijn helpen, grote lieve zus zijn, ook dan nog samen met papa en mama gezellig leuke dingetjes samen doen zoals een boekje lezen, want het babietje is daar nog te klein voor, etc.). Als de baby er dan is zal ze waarschijnlijk ook nog veel behoefte hebben aan bevestiging... De baby zal zoveel aandacht krijgen! Het kan dan goed zijn om elke dag een paar vaste momentjes alleen met haar te hebben. Bijvoorbeeld 's morgens echt even aandacht hebben voor haar met aankleden, haren mooi maken, even gezellig kletsen en ontbijten en na school samen even de baby vast houden, met haar even een spelletjedoen of naar de speeltuin en 's avonds even de tijd nemen om haar op bed te doen met een boekje lezen etc. Dit geeft haar structuur en rust en jullie in de hectiek van het wennen aan het nieuwe kindje een stukje houvast...
    Heel veel succes en plezier met elkaar de komende tijd!

  • anora

    klinkt me erg bekend in de oren!!
    Mn oudste had het ook heel erg ,ongeveer net zo oud is ze....
    Toen ik haar kon zeggen dat de dokter zou gaan kijken of de baby al wilde komen, kwam er wat rust in haar lijfje en werd ze wat rustiger.