Onwerkelijk wauw!

He kleintje in buikje!

Het is zo onwerkelijk, voelt echt anders dan bij de eerste zwangerschap. Papa en mama zijn nu heel kalm en genieten in onszelf wat meer, fantaseren wat en doen ons ding. Je wordt wel een ander kind, voel me misselijk, of een beetje dan en ben echt wel moe! De symptonen waren heeeel duidelijk en het leuke was dat jij door mijn hoofd flitste tijdens verwekking. Wist dat je er was ineens. Verder heel vroeg wakker, 5 dagen buikpijn direct na het klussen en na 5 dagen, sinds tijden door stress van andere dingen, heeel vrolijk opstaan! Slappe lach krijgen tijdens het lesgeven?!?! Veel plassen snel na de bevruchting en ik had een briefje geschreven toen ik ongesteld werd en eisprong uitrekende, hihi. Dan ei en dan jij! Die komt in je plakboek! Paar dagen voor NOD weer buikpijn, flink aanhoudende trekkende pijn in eierstok oid en verder?

En verder.....nou, mama is nu al weer heeel onredelijk. Stemming is zwaar gehumeurd en ook direct vergeten waarom ik zo reageerde, papa nu al zwaar, poeh! En tegelijkertijd ben ik heel vrolijk....stemmingswisselingen here we come! Of..here we are!

Ik had kadootjes gekocht voor papa, je broers en melle en vroeg papa uit te leggen waarom ze kadootjes kregen, want het was een speciaal moment. Toen keek jouw vader mij heeeel lief aan en zei zachtjes, ben je zwanger? Echt waar, ben je zwanger? En toen kreeg mama een dikke zoen en een brok in de keel....zo romantisch..........

Dus het dagelijkse leven is begonnen, wel wat zwaarder door vermoeidheid en misselijkheid en ik hou vast snel vocht vast net als de vorige keer. Kan dit niet tot 3 maanden voor mij houden op mijn werk, ben ik bang, haha! Ach....

En dan de volgende stap.....wat was die ook alweer? Naar de huisarts? Dat moet nog allemaal....en dat komt nog wel, eerst even laten bezinken en genieten van het feit dat ik, als je echt mag komen, weer mama wordt, papa weer papa en rev en nolan grote broers..wauw!

Liefs mama!

520 x gelezen, 0

reacties (0)


  • sterremunt

    Ik krijg nu nog een liefdevol brokje in mijn keel......xxx

  • sterremunt

    He mopje,
    helaas ben je verdwenen en misschien wel nooit helemaal echt geweest. Lastig om te rouwen als er niets is. Maar ja..ik was heel rustig in het ziekenehuis. Gaf al een paar dagen aan: straks zit er niets. En stagiaire keek en ik zag het ook direct. Prachtige zwarte vlek, maar geen inhoud. Ik wist het. Dus rustig afgewacht, geluisterd en opgenomen van hoe en wat verder. Rev en Nolan en papa waren erbij. Dat was fijn.
    In ziekenhuis vriendin gebeld en toen voelde ik toch wat emotie. Thuis gekomen, kwam toch de klapper. Bekaf naar bed gegaan, ff dutje doen en dan wordt je wakker, heel heel naar en heel heel verdrietig. Voel me niet lekker, heb nog zwangerschapsklachtjes en moet nog 2 weken wachten, mocht er niet iets eerder op gang komen. Al mijn dromen over ons in 1 klap weg, dat doet zeer. En je was zo welkom. Nu bezig zijn met keuzes hoe ik het vruchtzakjes zal laten verdwijnen. Heb al beslist. Curretage onder volledige narcose. Jammer he...zo jammer. Papa vindt het een stom gevoel zo en had er totaal niet op gerekend. Hij vindt het vooral ook erg zielig voor mij. Ja, mijn hoofd kan alles relativeren, maar voel me toch verdrietig. Maar het is niet mijn schuld en waarschijnlijk zat er iets niet goed. 5 procent kans dat er nog iets goeds uit de volgende echo kan komen. Maar dat leg ik naast mij neer. Al hoop ik van harte dat die hoop realistisch mag worden, het kan gewoon niet. 7 weken en 5 dagen, bij Rev en Nolan zag ik ze allebei met hartje kloppen en nu niets. Je kan niet verstopt meer zijn. Het komt niet meer goed, dat is wel rauw. En dan het gedoe wat nog na komt....Maar wij redden ons wel en zijn al dankbaar voor de jochies. En toch maak jij wel heel kristalclear dat er in ons hart ruimte is voor nog een kindje. Maar vergeten doe ik jou niet, net als die hele hele vroege miskraam, die allereerste keer...Ik ga je vanzelf voelen, net zoals je zus. Maar dat is een spiritueel kantje wat van mij is...

    Dag....

  • sterremunt

    Zo, langzaam aan, wordt ik wat rustiger. Gisteren ineens fikse buikgriep te pakken en manlief ook. Dan is het wel ff lastig om aardig te blijven voor elkaar en voor elkaar te zorgen?!?!?!?
    Maar beide nu weer opgeknapt, jochies naar kinderopvang, opa/oma dag daar. En vanavond Sint Maarten??? Denk het niet, enorm slecht weer op komst! Moet wel leuk blijven!
    In verband met werk heb ik echo een dag eerder kunnen verschuiven. Dus nu woensdag 17 november. Ik kijk er naar uit. Verder voel ik mij prima onder de zwangerschap. Rustig, kalm en Rev en Nolan gaven ineens zomaar uit het niets, gisteren kusjes op mijn buik!!!!???!!! Heel schattig en raar!
    Ach, moet gewoon niet vergeten hoe verwend we eigenlijk zijn en hoe blij wij mogen zijn met elkaar. Manlief doet alles in huishouding en met de kinderen, ik mag altijd tijd voor mijzelf pakken, kortom, trots op hem!

  • sterremunt

    Zo, ff in de ziel geraakt. Een klacht tegen mij ingediend door een moeder van een meerderjarige leerling, die ook meer ouders erbij heeft gehaald. Met een klacht die niet concreet gemaakt wordt, waarvan ik niet weet wie, welke studenten, welke klachten er zijn. Maar ik moet mijn visie wel gaan veranderen? Wat gebeurt er? Ik wordt toch zo genaaid!!!!!!! Merkte dat ik onmiddellijk in de tranen zat van schrik maar ook zeker van hormonen. Verder echt heel moe en toch wel chaggy. Maar wat een onrecht. Leugens en ik sta alleen. Het klopt niet. Gelukkig genoeg vertrouwen in mijzelf. En ik praat erover. Punt. Maar ik heb even tijd nodig om te verwerken dat mensen oneerlijk en vals kunnen zijn. Jammer, wat een vertrouwen en passie heb ik altijd gehad in mijn werk. Jammer dat het afgepakt wordt. Maar ik pas mij aan en volg mijn eigen weg.

    18 november 1e bezoek aan UMCG. Spannend! Dat zal wat betekenen gaan voor ons. Dat zal ons raken en meer dan wat dan ook. Wordt wat opgeblazen en ben blij. Stiekum steeds met test in broekzak. En in alle ellende deze even aanraken. Waar gaat het om in het leven................

  • sterremunt

    AAAHHH! energie wel wat weg....zo....dit is dus vermoeidheid behorende bij een zwangerschap. POEH! Verder geen klachten. Maar dit is ook eerst wel zat, haha! Wachten is op oproep ziekenhuis, zal nog wel weekje duren.
    Erg onwerkelijk nog. xxxx

  • sterremunt

    En ook niet actief en erg moe. Sta ik op, voel ik al slappe beentjes en stemming gelijk onder nul punt, hihi. Dit is dan zo'n dag dat ik het niet goed trek. Maar wat niet? Geen idee, ook hele vrolijke stemming, ach...je kent het wel. Wisselt flink. Net als mijn temperatuur. Dagen koud en dan ook weer bloedheet. Wel een beetje benauwd sinds paar dagen. of te wel, kortademend..........bloeddruk?

  • sterremunt

    Huisarts heeft verwijsbrief 2e lijn, dus UMCG verstuurd. Wachten op oproep 1e echo! Moet nog een keer langs om bloeddruk te meten en HB. Die zal wel aan stijgen zijn, vooral zin aan COLA en CHOCOLA!!!! AAAHHHHHH!!! vorige zwangerschap alleen maar aan het fruit en roggebrood met kaas, dit is wel een uiterste!!!! Probeer zo min mogelijk er aan toe te geven..maar das lastig! Verder toch vrij onredelijke felle reacties van mijzelf?!?!?! En actief, weinig tot nauwelijks klachten!

  • sterremunt

    29/10 huisarts gebeld en gemeld dat ik zwanger ben.
    Voel mij prima. Iets vermoeider en veel naar het toilet. Verder voel ik eigenlijk niet zo veel. Dat is soms best spannend...zit het er nog wel?!?!
    Denk dat ik weer onder medisch ga vallen, door keizersnede. Hoop op vroege echo om te kijken of er een of twee kleintjes in zitten. Weet wel zeker van 1. Maar ja....hoop doet leven!