Still going strong

Aanstaande vrijdag ga ik de 26e week in, toch een mijlpaaltje bereikt qua een heeeeel klein beetje levensvatbaarheid...Om mij heen hoor ik geen goed nieuws over zwangerschappen.....Dat is af en toe even slikken en heb dan ook een afspraak gemaakt met mijn jongens....NOG MOOI BLIJVEN ZITTEN!!!

Het babykamertje, jawel, is zover af! Vorige week kwam de kraammevrouw met informatie en toen werd het toch wel heel serieus, werd er zefs zenuwachtig van. Toch maar spijkers met koppen geslagen en wat tempo erin gezet, ook vanwege grote kans op vroegere geboorte van de boys.

Heel schattig kamertje met 2 witte ledikantjes en 2 blauwe klamboetjes erboven, ik herontdek de meisjes kant in mezelf! Heeerlijk!

Ook inmiddels 3D echo gehad, en wat is dat een wonderlijk gezicht...nog steeds zeer bijzonder, leuk op foto s en leuk op dvd...2 jochies waarvan 1 rustig en de ander wild! Gezichtjes toch verschillend...maar ja..je weet het nooit!

Wat ik wel spannend begin te vinden is de aanloop naar het einde toe...Op de een of andere manier gaat de tijd zo snel en hoop ik steeds meer op gezonde kindjes...Dat begint wat te spoken in mijn hoofdje..Het ene kindje is wat kleiner op de curve, hoofdje op grens van curve....ja....is de eerste die gemaakt wordt..moet ik mij dan zorgen maken???? Dat weet ik dus even niet zo goed.

Verder bijna alles geregeld rond financien, auto etc......wat een hoop zeg!!!!!

Ik voel me uitstekend, in de herfstvakantie groeispurt van buik gehad en nu wordt het wel wat pittiger. Ga volgende week 4 uur per dag werken, 4 dagen per week...Dus dat is al heerlijk...al begin ik te verlangen naar thuis hangen, terugtrekken en rustig aan doen...Dus of ik nog lang blijf werken, denk het niet!

Vriend heeft af en toe een paniek aanval, WAT MOET IK VEEL DOEN!! Hoe moet dat en wanneer, ik heb geen tijd, ik moet zoveel werken (ook net nieuwe baan, dus das lastig ja) IK WIL WEL, MAAR WAT MOET IK DAN DOEN? En hij heeft volgens mij ook last van zwangerschapsdementie, want door de druk die hij zich zelf wat oplegt, vergeet ie dingetjes...Gelukkig doen we het samen. En hij werkt zich de pleuris...arme jongen. Wat een veranderingen en wat lastig om het te overzien. Maar wat lief en geweldig dat hij zo zijn best doet...Hoort er allemaal bij!

Ik heb alleen wat maagzuur af en toe, lopen wordt wat zwaarder en bukken helemaal....Verder slaap ik slecht, of weinig, zo n 3,4 uur per nacht. Maar verder gaat het heerlijk!

26 oktober voor het eerst mijn buikje zien bewegen nav schopjes! Die schopjes begonnen trouwens nog maar 1,5 week geleden. Daar heb ik echt lang op moeten wachten zeg! Nog niet hard schoppend, maar het begint te komen. Mark met een grote glimlach en heeft ook al met wc rol op buik gehangen...helaas hoorde die niets. Ik moest ook vreselijk lachen om het komisch gezicht, dus weinig te horen.....ja, logisch!

Nou dames, ik wens een ieder een zorgeloze zwangerschap en in ieder geval een met een fijne afloop...En af en toe moet ik wel een traantje meepikken met de meiden op het forum die nog steeds zo graag willen en hun best doen en waarbij het zwanger worden zo moeizaam gaat.....Denk aan jullie!!!!!!!!!!!!!

Liefs Sterremunt en co!