vandaag bericht gekregen vaan het ziekenhuis dat er natuurlijk geen enkel embryoke overgebleven is,we hadden dit wel verwacht maar stiekem blijf je toch hopen dat er nog een kansje bestaat,toen ik het berichtje las was ik helemaal van de kaart en kon ik mijn traantjes niet bedwingen want dit is natuurlijk ook al een kleine aanwijziging dat de teruggeplaatste emmykes het ook niet gered zullen hebben.
het hoofd zegt waarom nog steeds al die moeite blijven doen,donor zoeken,medicijnen nemen,het prijskaartje dat er aan vasthangt :-) voor iets dat er waarschijnlijk toch nooit meer zal komen maar wat spreekt mijn hartje dat tegen als ik naar mijn kleine ventje kijkt dat zo lief naar me lacht dan weet ik weer waarom,maar eens zal ik de strijd moeten staken,maar nu nog niet,ik geef nog niet op,nog niet....
stefanie
reacties (0)