Ons ijsbeertjes

vandaag zouden we er voor gaan...
we zagen het zitten...
we hadden er (stiekem)toch wel hoop op...
onze eerste 2 cryo's ooit...
maar helaas...
het lang verwachtte telefoontje duurde lang...
dus ging er al een belletje rinkelen...
en idd ons twee ysbeertje hebben het niet overleefd...
daar sta je dan...
met je verdriet...
zou ik huilen of hou ik mijn tranen in bedwang...
ik kies wel voor het laatste...
zal wel huilen als mijn ventje het niet ziet...
we troosten elkaar,want niemand die het weet...
behalve onze ex donor...
bedankt voor je lieve berichtjes...
onze zeepbel spat terug uit elkaar...
het kleine beetje hoop dat je had...
weg zomaar ineens...
terug een droom die niet uitkomt...
maar we moeten door...
terug het masker op en verder...
doen alsof er niks aan de hand is...
lachen,meepraten met iedereen...
en ondertussen sterven van binnen...
maar we geven nog niet op...
nog 1 keer willen we de mmm door...
voor een brusje voor ons zoontje...

stefanie
XxX