Als je wacht...

Lieve Dinnetjes,

Wat zit het leven soms toch vreemd in elkaar eigenlijk... (een goed filosofisch begin!) Ik heb maanden en maanden gehoopt dat mijn rode duivels / rode brigade / opoe of hoe je het ook wil noemen, weg zou blijven en elke keer werd ik daarin teleurgesteld. Nu zit ik een keer te wachten tot ik ongesteld ga worden, omdat ik dan met de behandeling kan beginnen, gebeurt er nix! Je kan elke dag het ziekenhuis bellen tussen half elf en half 1 en het ziet ernaar uit dat dit al de derde dag is, dat ik niet kan bellen (tenzij ik nu heeeel snel wat ga zien, ha ha).

Bizar hoe het blijkbaar werkt: wil je niet, dan komt het wel, wil je wel, dan komt het niet. Ha ha. Zwanger zal ik niet zijn, want er roert zich vanalles, maar misschien moet ik dan toch het - bij mij - probate middel inzetten om ongesteld te worden, te weten: de zwangeschapstest! Zodra ik er één voor m'n neus hou, word ik ongesteld, dus ik hoop dat het nu ook zo werkt, want dit is toch niet zo geinig. De opties zijn er twee: óf ik wil zwanger zijn, óf ik wil wel nú beginnen aan de behandeling om zwanger te worden. Andere mogelijkheden accepteer ik niet ;-)) En aangezien optie 1 redelijk uitgesloten is, wil ik graag dat optie 2 nu in werking treedt. Dusse, kom maar, kom maar, kom maar!

Plaatje bij deze blog is redelijk representatief voor hoe neurotisch ik nu ben, ha ha ha!