Bye bye kraamtijd

En zo rol je van de hemel naar de hel, tenminste...dat waren de woorden van mijn moeder. Zondag op maandag werd ik wakker van Renske en hoewel ze niet huilde, vertrouwde ik het niet helemaal. Telefoontje naar de vk en uiteindelijk gewoon naar de spoedeisende hulp gevlogen. Ze was slap, ze werd niet echt wakker en ik dacht echt dat we haar kwijt zouden raken.

Begonnen met een infuus aanleggen en opname op neonatalogie. Om 5u gingen we naar huis, waar mijn ouders op onze zoon pasten. Om 7u gebeld, toen had ze 38.8 en om half 10 belden zij ons. Ze waren bezig met een echo van haar hoofd en buik en of we wilden komen. Ze lag er zo ziek bij. Meerdere infusen, allerlei plakkertjes en een heel stil en slap meisje.

Ze konden niet ontdekken wat er mis was, alleen dat haar bloeddruk veels te hoog was. Er is bloed afgenomen, urine en uiteindelijk een ruggenprik om wat vocht uit haar hersenen op kweek te zetten. Er werd al contact gezocht met het Sophia over eventuele overplaatsing. Rond 19.30 is gestart met morfine in de hoop dat haar bloeddruk zou zakken maar dat deed t niet. De ambulance heeft haar samen met twee kinderartsen van het Sophia opgehaald en wij gingen daar achteraan.

Ze bleek vreselijk veel pijn te hebben. Er werden opnieuw foto's van haar buik en een echo gemaakt. Chirurgen hebben gekeken of haar darmen misschien gedraaid zaten,aar dat was niet zo. Om 3u kwam de arts ons vertellen dat ze nog niets wisten, maar dat ze door de morfine en pcm nu wat minder pijn had. Ze zeiden ook dat het alle kanten op kon met ons grietje.

De dag erop werden meer onderzoeken in gang gezet. Renske had nog steeds enorm veel pijn en kreeg meer infusen aan haar lijfje. Tegen 16u kwam het bericht dat ze een virus heeft. Het heeft een naam, maar ik weet hem niet meer. Ze moet dat zelf uitzieken en kan alleen wat ondersteuning krijgen.

Ze doet keihard haar best en de artsen zijn optimistisch. Inmiddels is de morfine eraf en drinkt ze kleine beetjes (eerst 10ml, nu inmiddels 30ml) uit een fles. Ze gaat vooruit, maar ze is er nog niet. En zo zeiden we vanmorgen enigszins verbaasd tegen elkaar dat Renske vandaag een week oud is. Ze heeft me genoeg zorgen gebracht voor de komende 18 jaar dus ik heb haar beloofd dat ze pas daarna mag gaan stappen.

We hopen op een spoedig en volledig herstel van onze dame!