36 weken en een beetje

WAT GROEIT DIE BUIK HARD!!!
Manlief zei al dat de baby in de laatste weken een flinke groeispurt zou moeten maken (lang leve al zijn 'mannen van zwangere vrouwen-boekjes), maar dat het zo hard zou gaan, had ik echt niet verwacht. Op sommige dagen lijkt het wel of die buik een paar centimeter groeit.

Ondanks dat je daardoor denkt dat de ruimte voor Frutsel redelijk beperkt raakt, lijkt die zich nergens wat van aan te trekken. Nog altijd zie ik billen en voeten voorbij komen, schuift 'het' een eindje op als ik de douche op mijn buik zet (best gemeen, dat baby-plagen) en wordt er, als ik flink wat koud water drink, vreselijk gehikt in mijn buik.

Hoewel ik ontzettend nieuwsgierig ben naar wie er nou zo zit te spartelen daarbinnen, het ondertussen een hele uitdaging vind om mijn sokken aan te krijgen, dikke enkels, voeten en vingers heb, dat plastic zeiltje in bed nu al weg wens, evenals al dat geplas in de nacht, ik me zo elegant voel als een olifant op balletschoentjes, besef ik me ook dat het straks wel heel stil zal zijn in mijn buik. Als ik nu naar bed ga, dan word ik meestal getrakteerd op wat gekronkel daarbinnen (best logisch, want als ik lekker op mijn rechterzij ga liggen, wordt Frutsel zonder pardon plat op zijn/haar rug gekwakt). Straks is dat voorbij. Dan ligt ons kind in het eigen bedje. Vlakbij, maar toch heeeeeel ver weg. En als ik dan op mijn zij lig, dan lig ik daar gewoon, met een lege en stille buik. 

Lieve Frutsel: als je er klaar voor bent, en net zo benieuwd bent naar ons als wij naar jou, dan mag je komen hoor! Je bent zo welkom. Maar je moet het heel zeker weten, want er is geen weg terug meer. Dus het is ook niet erg als je nog even blijft zitten. Genieten we nog even samen van het zwanger zijn.

Fijn weekend meiden!