Poehee, wat is die ouwe vervelend vanmiddag! Normaal gesproken krijgt hij zijn eten altijd van mij, maar sinds de misselijkheid is toegeslagen is het een klusje van mijn vriendje geworden. Boris heeft het alleen nog niet door. Waar de andere katten rustig afwachten tot vriendje thuis komt, laat Boris me geen moment met rust. Kopjes geven, mauwen, zachtjes bijten, nog meer kopjes geven, plantjes slopen, harder mauwen, op kabeltjes gaan knabbelen (ik heb echt honger vrouwtje!!!!). En dan sleep ik m mee naar de keuken, wijs hem op een bak met brokken (niet dat je denkt dat ie dus echt helemaal niets te eten heeft...) en dan loopt ie weg. Dat hoeft ie niet. Zucht.
reacties (0)