Stappen ondernemen

Het werd tijd om stappen te ondernemen. Ik vertrouw namelijk helemaal op het wondertje in mijn buik. Als ik lees wat er deze week allemaal staat te gebeuren, ben ik aan de ene kant heel angstig, maar aan de andere kant ook vol vertrouwen. Dat kleine frutseltje in mijn buik gaat ervoor, die gaat het voor elkaar krijgen. En ja, dan moet ik ook maar laten zien dat ik op hem/haar vertrouw.

Gister heb ik daarom het aanmeld formulier van Moeders voor Moeders verstuurd. Links of rechts, goed of fout, als ik iemand kan helpen door in een potje te plassen, dan wil ik dat doen. En vandaag heb ik weer een stap ondernomen. Ik heb de verloskundige gebeld en een afspraak gemaakt voor onze eerste echo!

Ik mocht met 7 weken al voor een echo en dat is over 2 weken al, dus vandaar dat ik vond dat het wel tijd werd om te bellen. Heb ik dat aan die dame uitgelegd, zegt ze me dat er over 2 weken niemand is die een echo kan maken! Nou moe?! Moet ik alsnog wachten tot ik 8 weken ben, want met 6 weken was er volgens haar niets te zien. Moet toegeven dat ik heel even een tikkie teleurgesteld was. Maar toen bedacht ik me 'als dat hartje volgende week gaat kloppen is de kans een heeeeeel stuk kleiner dat het nog stopt' dus dan maakt 7 of 8 weken niet zoveel meer uit.

Neemt niet weg dat ik nog wel een beetje een bangerd ben voor deze week. Maar, als wij deze week achter ons laten, dan ben ik op onbekend terrein. Zover ben ik nooit geweest, dus dan moet ik me er toch weer bij het onbekende neerleggen haha.

Overigens is mijn lief weer (bijna) heelhuids terug uit Portugal, met een lief kadootje! Op het strand heeft hij 2 schelpen gevonden, bijna hetzelfde zijn ze. De grote is voor mij en het kleintje is voor ons kleintje. Zo lief!