Rare vader

In mijn vorige blog had ik geschreven dat mijn vader me steeds belt en dat het een eikel is. Dacht ik zal het even uitleggen.

Ik heb al 8 jaar geen contact meer met mijn vader gehad (mijn ouders zijn gescheiden sinds ik 9 maanden ben), maar op een of andere manier wou ik hem toch graag zelf vertellen dat ik zwanger ben en dat hij opa wordt. Het is een zeikerd, niks is goed in zijn leven dus ik dacht misschien dat dit hem een beetje opvrolijkt.

Ik had mijn 7 weken echo gehad en het artje klopt en de kans op een miskraam was klein volgens de vk, ik dacht nu kan ik het hem wel zeggen. De eerste keer heb ik hem niks verteld, gelukkig maar! ik met me echo en een kaartje (je krijgt een kleinkindkaart) naar hem toe gegaan, was wel een beetje zenuwachtig. eventjes gekletst, me broer was er ook. dus hij opent het kaartje kijkt ook even naar de echo en zegt: er zijn toch al genoeg mensen op de wereld??? ik dacht echt sterf eikel!!!! maar ik zei niks! Even later was ie toch wel een beetje van blij en feliciteerde mij. Toen begon hij weer over het verleden met mijn moeder. dus ik zei nog: ik en mijn broer hadden hier al niks mee te maken want het was voor onze tijd, laat staan mijn baby!!

Ging hij eten koken, ik stond met me broer bij hem op het balkon. toen draaide hij een beetje bij en begon: ooh het gaat een jongen worden want hij komt ook in april (bijna alle mannen van zijn kant zijn in april jarig) het gaat ook een jongen worden ,dus daar had ie gelijk is. ben weg gegaan, met het idee van hij mag wel de baby zien als de tijd zover is.

Week later gaat ie spullen van mijn broer langs brengen bij mijn moeder. ze heeft hem liever niet in dr huis maar ja. Dus hij wilt weg gaan zegt ie:oja heb je het al gehoord Katie krijgt een kindje, leuk he! (is mijn nichtje in engeland, ik ben half engels) dus mijn moeder reageerd natuurlijk met: ja je dochter ook, hoe vindt je het om opa te worden. (Ik heb mijn moeders achternaam: wagelaar) ja dat is wagelaars shit! ik begrijp niet wat ze van me verwacht na 15 jaar niet gezien te hebben, ik weet dat die engels raar wegen en meten, maar tellen???? dus me ma boos en die heeft hem dat ook even laten weten: misschien wou ze het je gewoon laten weten, jemoet niet altijd overal iets achter zoeken. Blijkbaar kan hij dat niet.

En dan nu de hele tijd bellen om te kijken hoe het gaat en dat ie me wilt zien????? wat denk ie zelf nou, ik heb hem met pijn en moeite nog een kans gegeven, en die heeft ie duidelijk verpest, nu moet ie gewoon niks meer van mij verwachten. Maar alleen hij is zielig en iedereen moet aan hem denken. Helaas werkt dat bij mij niet zo! het is ondertussen ook al meer dan een half jaar geleden, had ie het misschien eerder moeten proberen? Niet dat ik dan zo blij met hem geweest was. Blijkt ook nog eens dat mijn tante (zijn zus) aan hem had gevraagd hoe het met mij en de baby ging, zegt ie: ja dat weet ik niet want ik spreek haar niet, heb geen contact. Dus zij had hem op zijn kop gegeven dat ie me moest bellen. En daarom heeft ie gebeld, niet een suit zichzelf!!! nou van mij mag ie stikken, wil me kind niet blootstellen aan dat soort mensen. Ik heb er genoeg verdriet van gehad toen ik klein was dat gun ik niemand!

Zo lucht wel op!!!! zo! nu weten jullie waarom het een eikel is en ben ik er ff vanaf :)