Bevallingsverhaal

Normaal zou dit iets later gebeurd zijn, maar mijn bloeddruk deed net iets te vreemd waardoor er vroeger tot de inductie werd overgegaan. Donderdag 11 april moest ik mij aanmelden om 7.30 uur in het ziekenhuis.

Eerst nog een half uurtje aan de monitor en toen werden de eerste tabletjes opgestoken. Deze gaven lichte krampjes maar nog geen echte weeën. Na enige tijd werden nog eens tabletjes opgestoken, deze hadden al meer effect. Mijn water werd gebroken en de weeën werden heel hevig. Ik kon ze niet meer wegpuffen en vroeg toch maar een epidurale. De weeën waren niet meer sterk genoeg en kreeg nog een extra baxter om alles op te wekken. Omdat de kleine man als sterrenkijker lag moest ik constant van zijde wisselen om hem gedraaid te krijgen. Door dit wisselen van zijde was mijn epidurale te ver uit mijn rug gegaan waardoor ik de weeën in alle hevigheid voelde. Ik kwam in een ware weeënstorm terecht en ging op een kwartier tijd van 6 naar 10 cm. Ondertussen waren ze nog steeds aan het proberen de epidurale terug op zijn plaats te krijgen wat niet lukte. Ik mocht nog niet persen want er zat nog een klein boordje. Doordat ze nog met de epidurale bezig waren moest ik recht blijven zitten en mijn weeën zo opvangen. Ik mocht zelfs niet bewegen wat enorm zwaar was. Mijn bloeddruk was enorm laag en kleine man zijn hartslag was nog maar 50. Er werd nagedacht over een keizersnede. Ik had naar mijn gevoel al een half uur kunnen persen want de kleine man wou er echt uit. Heb dit ook meermaals gemeld aan de gyn. Uiteindelijk luisterden ze naar mij en mocht beginnen persen (zonder epi). Na 3 keer persen en een knip was mijn klein sterrenkijkertje er. En de pijn was al snel vergeten!