Mijn kanjer had weer heftige koortstuipen...weer naar de IC van het Sophia....

Hey allemaal,

Ben er niet zo vaak meer...sorry...maar wil even van me afschrijven....

Hier weer even een blogje van mij...wat hebben we weer een heftige week gehad zeg.

Mats heeft nu in een half jaar tijd al 3x koortsstuipen gehad. Eerst toen hij 15 maanden was. Deze was zo heftig dat hij zelfs naar het IC van het Sophia moest. 3 weken geleden heeft hij er weer gehad, maar gelukkig niet zo heftig. Na een kwartiertje kwam hij er zelf uit en gelukkig knapte hij snel op....tot vorige week.

Mijn man kon niet slapen en zag in de camera babyfoon dat Mats ging zitten en eigenlijk weer lekker ging liggen. Hij zag dat hij met zijn armpje trok en het leek alsof hij de hik had. Voor de zekerheid ging hij kijken...en ja hoor, Mats had weer koortsstuipen. Doordat de eerste keer zo heftig was hebben we nu ook een spierverslapper thuis en brachten deze gelijk in. Ook gelijk 112 gebeld...maar ook deze keer kwam hij er zelf niet uit. Met spoed naar de eerste hulp, en weer kreeg mijn kanjertje de maximale dosis spierverslappers en slaapmiddelen...de stuipen hielden wel een uur aan!!!! Contact opgenomen met het Sophia....hij moest weer aan de beademing, en ze kwamen hem halen. Met spoed naar het Sophia en wachten tot hij wakker zou worden. Gelukkig mocht hij na een tijdje van de beademing want hij ademde zelf alweer heel goed. Door de spierverslappers moet hij voor de zekerheid hieraan, want longetjes en hartje zijn ook spieren....Zo sneu om te zien...hij wil hoesten, maar er komt geen geluid uit...ook flink overgeven...dus gelukkig haalde ze de slang eruit. Meneertje was zo boos dat hij zelf zijn maagsonde eruit trok...voor ons een goed teken!!! De andere dag was de koorts helemaal gezakt en mocht hij mee naar huis. 's Middags kreeg hij weer 40.4 koorts...wij naar de hap en gevraagd of hij voor de zekerheid niet een nachtje mocht blijven...ook voor onze geruststelling. Dit mocht gelukkig. Maar hij reageerde niet op de zetpil...na 2 uur had hij nog steeds 39.8 koorts en het wilde niet zakken. Toen gaven ze hem Neurofen en meneertje rende na 5 minuten al weer vrolijk rond!!! Ook bleek hij nu oorontsteking te hebben...dus kreeg hij antibiotica...en preventief om de 4 uur Neurofen en dan weer een zetpil. De andere dag ging het weer goed, alleen mocht hij geen Neurofen meer hebben...huh, hij reageerde er goed op dus wij dachten hij mag mee naar huis. Weer kreeg hij hoge koorts, en de verpleegster vertelde dat hij geen Neurofen meer mocht vanwege een waarde in zijn niertjes...OMG dat meen je niet!!! Meer kon ze ons niet vertellen en hij moest nog maar een nachtje blijven, dan konden we het de andere dag aan de kinderarts vragen. Maar op de zetpil reageerde hij niet. Gelukkig mocht steeds 1 van ons bij hem slapen...De andere dag vertelde de kinderarts ons dat toen hij op de eerste hulp kwam ze ook bloed hadden geprikt en dat een bepaalde waarde van zijn niertjes te hoog was. Op verzoek van de apotheek mocht hij dus geen Neurofen meer. Weer een keer bloed geprikt en alles bleek goed te zijn!!!! Ook zijn temperatuur bleef stabiel en onze kanjer mocht eindelijk mee naar huis!!!!

Wat voelde we ons weer machteloos....we proberen het hem uit te leggen, maar hij snapt het nog niet. Zo gaat hij veilig vertrouwd naar zijn bedje en zo wordt hij wakker op de IC...

Hij slaapt nu lekker tussen ons in, want we hebben nu wel angst omdat het 's nachts is gebeurd. Wat als...

15 maart hebben we een afspraak met de kinderneuroloog in het Sophia. Hopen dat hij of zij ons veel antwoorden kunnen geven. Heel veel kindjes hebben koortsstuipen...maar Mats komt er zelf niet uit...mijn manneke toch. Ook hebben we al gevraagd of er iets aan die heftigheid te doen is....het enige wat ze kunnen doen (volgens de kinderarts) is medicijnen geven tegen epilepsie...maar omdat het dat niet is, willen ze ook geen zware medicijnen geven in een gezond lichaampje..

Hopen dat ze ons maar vooral onze kanjer kunnen helpen. Ze hebben ons al wel verteld dat het tot zijn 5 jaar kan duren. Dan zijn zijn hersentjes zo ontwikkeld dat ze de koorts aan kunnen...

Maar wat ben ik trots op hem!!! Ondanks dat hij dit allemaal moet meemaken blijft hij vrolijk!! Hij blijft lachen en lekker rondrennen. Als ik er aan denk moet ik weer huilen...die machteloosheid...dat hij dit allemaal moet meemaken...zo klein, maar toch zo sterk!!!

Mama houd onbeschrijfelijk veel van je....xxxxx