Beetje onzeker

Ik sta net Cookie in slaap te zingen en terwijl ik dat deed voelde ik me zo verdrietig en 'slaap kindje slaap' werd vermengd met m'n tranen.

Hij heeft veel gehuild vannacht, en vandaag, ik vind het hartverscheurend als hij huilt, z'n droevige ogen en haartjes soms zelfs nat van de traantjes.
Ik weet wel dat het normaal is dat een baby huilt en vaak is het simpel, moe of honger. Maar ik voel me soms onzeker. Ben zo bang dat ik ergens tekort schiet.

Ik ben alleen en kan het dus niet even delen. Natuurlijk staat mijn omgeving klaar voor me als ik dat nodig heb maar het is niet makkelijk om een baby van nog geen 5 maanden even over te nemen. Ik werk weer 4 dagen per week en dat in combinatie met de fulltime zorg voor C... ja.. ik ben best moe.. Mijn angst is dat ik het niet goed doe, dat ik hem niet genoeg plezier kan geven gedurende de dag.

Alles wat ik doe - de knuffels, de grapjes, de praatjes, de spelletjes, de aandacht - doe ik met liefde, maar als hij dan begint te huilen dan hoop ik zo dat hij niet ongelukkig is.

Als ik tegen hem kon praten en hij zou me begrijpen dan zou ik hem willen zeggen...:
Ik hoop, lief kind van me, dat je gelukkig bent. Weet dat ik er alles aan doe om er voor jou te zijn, sommige dingen begrijp je nog niet, zoals waarom mama zo moe is soms, maar dat komt misschien later als je wat ouder bent. Je mag altijd op mij vertrouwen, ik bescherm je en ben er altijd voor je. Ik hou zo veel van je.

(thanks for listening, x, S.)