Klooien op kantoor

M'n werkleven is weer begonnen. Ik ga nu m'n 4e week in na m'n zwangerschapsverlof.
Het ritme is flink. Opstaan om 6 uur (na gebroken nachten want zoals jullie weten slaapt m'n ventje nog niet door) en naar bed om 23:00 uur na de laatste fles.

Nu kom ik tot de verbazingwekkende ontdekking dat 7 dagen per week, 24 uur per dag met C. samen zijn nog veel zwaarder is dan werken! Daar dacht ik voor het krijgen van mijn zoon wel anders over. Toen lag ik uitgeput op de bank 's avonds na een dag werken. (Overigens mama zijn is niet minder leuk... voor de duidelijkheid.. ik werk liever veel minder maar het is een noodzakelijk kwaad, vooral belangrijk voor het dak boven ons hoofd en gevulde buikjes).
 
Dus werken is gedegradeerd wat mij betreft tot klooien.. je klooit maar wat aan met z'n allen. Niemand heeft er echt iets aan, als je een keer iets laat liggen dan is dat zelfs ok ;) dat kun je je met een baby van 4,5 maand toch niet bedenken...

Dat klooien doe ik samen met m'n 30 collega's. Samen klooien we tot de klok 5 uur slaat en dan begint voor mij het echte werk. In de trein, op de fiets, C. ophalen van het KDV, weer op de fiets (C. heb ik altijd in de draagzak, heel handig) even spelen, knuffelen, badje vol laten lopen, water aanzetten, C. even knuffelen weer, oeh hij is moe en heeft honger (jaaaa ik ook denk ik dan), snel in bad..aaaaahhh lekker warm mama lees ik van z'n gezicht af. Genoeg gesopt, weer uit bad, insmeren, pyama aan, C. in de box, flesje klaarmaken, fles geven en dan........ naar bed.... hij dan he.. voor mij begint dan pas het stukje verzorging van mijzelf. Snel koken eten, dan huilt hij vaak nog even. C. sussen, kusje, slaap lekker lieverd....... enz enz enz

Anyway, ik wilde jullie niet perse vermoeien met mijn dagschema. Maar wel wilde ik even zeggen dat ik werken ineens heel anders beschouw. Ik vind het werken opzich niet zo zwaar en zeker niet zo belangrijk meer. Wat een mooi nieuw inzicht :)