Operatie

Hallo lieve vriendinnetjes,

nou ik heb een lekkere dag achter de rug hoor gisteren.. NOT!!

Eerst maar even naar de huisarts, ik had al een paar dagen last van een vervelend gevoel ter hoogte van mijn stuitje, ik dacht dat het een puistje zou zijn of iets dergelijks. Maar een paar dagen later werd het alleen maar erger, kon niet meer zitten, liggen, lopen of fietsen, alles wat ik ook deed, er stond teveel druk op! Aangekomen bij de huisarts zat de wachtkamer vol met wachtende bejaarden en warm dat het daar was, maargoed, rustig op mijn beurt gewacht en toen ik aan de beurt was moest de dokter er natuurlijk even naar kijken, best een beetje ongemakkelijk hoor. De man vertelde dat ik een ingegroeid haartje had in mijn bilnaad dat verwijderd moest worden, hij nam contact op met de dienstdoende chirurg in het ziekenhuis en ik kon meteen terecht.

Aangekomen bij het ziekenhuis moest ik me even melden bij de balie, daar werd verteld dat het wel even kon duren aangezien er een hoop ongelukken waren gebeurd, die mensen gaan nu eenmaal voor! Prima hoor, ik wacht even.. niet veel later werd ik omgeroepen en kon ik met een meneer mee, hij wilde het ook wel even zien voordat de arts ernaar moest kijken, dus ik weer met mijn billen bloot... hij kijken, ja mevrouw dat doet zeer. Ja dat weet ik ook wel en nu?? Nu laat ik de assistent arts er nog even naar kijken.. Ja hoor toe maar, nog een vent aan mijn krent. Niet veel later kwam de assistent in kwestie ook nog even kijken.. hij vertelde dat de zwelling waarschijnlijk nog niet zo ver was dat ik eraan geholpen moest worden maar toch wilde hij voor de zekerheid overleggen met de chirurg. Neemt u maar weer even plaats in de wachtruimte dan hoort u zo verder van mij.. oke, ik weer naar de wachtruimte,, en wachten, wachten, wachten, ruim een half uur later werd ik omgeroepen door een verpleegster, u kunt daar even plaatsnemen dan komt de chirurg zo bij u. Wat!!! Chirurg!! Kan iemand mij vertellen wat er gaat gebeuren; dacht ik! En weer wachten en wachten en wachten, komt uiteindelijk de chirurg binnen stappen, wil de beste man ook nog even kijken, ja hoor tuurlijk, doet u maar!! Nadat hij het even grondig had geinspecteerd kwam hij tot de conclusie dat er wel degelijk iets aan gedaan moest worden en wel nu! Er waren twee opties, waar er eigenlijk maar eentje van meteen uitgevoerd kon worden, dus echt keuze had ik niet. Het haartje was naar binnengegroeid en gaan ontsteken, de infectie was rondom het hele gebied gaan zitten en dus moest het weggesneden worden, maar dat moest met verdoving: een ruggeprik, daarna zou de geinfecteerde huid weggesneden worden, een groot gapend gat dus, wat vanzelf moet helen,, herstelperiode: 3maanden!!! Die werd het dus niet, aangezien een ruggeprik niet mag en risicovol is voor mijn zwangerschap en omdat ik dan niet volledig hersteld ben wanneer ik dan moet bevallen... Wat nu??

Open snijden, schoonmaken en open laten, goed schoonhouden en dan moet het binnen drie tot 4 weken dicht zitten, alleen de kans dat het terug komt is erg groot, omdat het geinfecteerde vlees niet wordt weggesneden.. ik janken, wat moet ik nu, ik kan dit niet, ik wil geen pijn en mijn kindje dan, hoe gaat het daarmee? Kan de verdoving geen kwaad??

De enige manier was deze manier: verdoven, snijden, spoelen en naar huis,,, zo gezegd zo gedaan, nou ja niet zonder tranen hoor!!

Ik heb het echt zwaar gehad...maar ik heb het toch gedaan, het was nooit vanzelf weggegaan en de kans dat de infectie naar binnen zou slaan zou nog gevaarlijker zijn, voor mij en de baby! Dus dat was ook geen optie.

Eenmaal thuisgekomen begon de verdoving uit te werken, wat een ellende... niet geslapen vannacht en vanmorgen geprobeerd te douchen, wat een pijn!!! Ik hoop maar dat het snel over is..

Ik wil dit niet...

Sorry moest het even van me af schrijven..

Liefs