Herkenbaar! Heel herkenbaar! Ik dacht het verlies van Jayden* zelf een plekje te kunnen geven, nou NIET dus!!! Wat voel ik me ook soms een wrak en zo onbegrepen door de buiten wereld!!! Ik mis mijn mannetje nog elke dag 24/7! 
Heb je vorige blogs ook gelezen, meis neem het jezelf niet kwalijk... Jij kan hier niks aan doen!!! Liefs Suus
het is niet niks wat jullie hebben meegemaakt en dat heeft echt tijd nodig om een plaatsje te krijgen. Dat is niet met een paar maanden gedaan.
Een goeie stap om er met een prof. iemand over te praten en niets om je voor te schamen. Hopelijk gaat het snel iets beter met je en zijn jullie snel zwanger.
Liefs Chantal
Lieve syl. Ik reageer heel weinig op blogs, maar jou verhaal heeft mij heel erg aangegrepen! Ik heb echt de tranen in m'n ogen. Heb zelf 2 miskramen gehad en was daar erg kapot van! Het is zelfs zo erg dat ik tijdens mijn huidige zwangerschap nog steeds bang ben. Hier schaam ik me ook heel erg voor! Jij klinkt echt als een hele sterke vrouw, en ook al ken ik je niet, ik weet haast wel zeker dat het goed met je komt! Want zelfs in je verdrietige blogs merk ik dat je toch positief probeert te zijn. Ik wens je heel veel geluk toe! En hoop met heel m'n hart dat je snel weer zwager mag zijn!
Lieve Syl, ik denk dat je een goede stap hebt gezet. Aan de ene kant hebben jullie het inderdaad goed verwerkt en zijn jullie heel open, maar aan de andere kant vond ik het een tijd geleden TE goed gaan, zeg maar. De laatste weken laat je het (gelukkig) goed merken dat het soms even niet zo lekker gaat en laat je je emoties zien (vorige week zondag bijv.). Dat is al een goed teken volgens mij. Maar meis, waarom bel je niet even, na zo'n zondagnacht? (het is dat het nu al vrij laat is, anders had ik nu wel even gebeld) Je weet dat je altijd mag bellen, je weet dat we voor jullie klaar staan.
Tuurlijk houd ik mijn mond, maar ik denk dat iedereen het wel verwacht dat jullie zo langzaamaan proberen jullie grote wens uit te laten komen. En maak je geen zorgen, dat wondertje komt er vanzelf hoor. Probeer er niet te veel mee bezig te zijn.
Enne nogmaals een dikke pluim voor deze stap!! Liefs, je schoonzusje (ik bel morgen of van het weekend wel even)
lieve syl, wat een grote maar goede stap! ben trots op je! Heb ook aan je gedacht op vakantie! Ik hoop dat je samen met de psych aan het verwerken van het verlies van Lieke kan werken. Het is en groot gat in je hart! dikke x en stuur je zo nog even een prive berichtje als Isa op bed ligt:) dikke x
hoi Leona, fijn dat het zo lekker gaat met de jongens! en ook nog gelijkop qua gewicht
He Syl wat goed dat je de stap naar de psych hebt gezet, aan jezelf hebt toegegeven dat je misschien wat hulp kunt gebruiken.
Ik moet eigenlijk een beetje lachen om je uitdrukking dat je wel een vergiet lijkt (sorry)... het omschrijft ook hoe ik me voelde toen we hadden gehoord dat het met ons meisje niet goed was (tijdens de zwangerschap) en ook in de weken na de bevalling. Nu heb ik ook nog wel mijn moeilijke momenten en huil ook nog af en toe maar het is wel veranderd. Alhoewel ik soms ook nu pas echt besef hoe ontzettend heftig het is wat we hebben meegemaakt en hoe raar het is dat alles verder gewoon doorgaat. Ik weet niet wat goed is qua verwerking. Ik zie maar gewoon wat er gebeurt, tot nu toe gaat het eigenlijk best goed met mij maar het kan ook zijn dat als ik een terugval krijg ik ook met iemand ga praten hoor.
Ik hoop voor je dat het je lukt het verlies van Lieke een plekje te geven, je snel weer zwanger bent zodat je je op jullie 3e wondertje kunt richten. Sterkte hoor!
Neem de tijd om alles goed te verwerken. Denk daarbij vooral aan jezelf.
Ik hoop dat je snel weer zwanger bent, dan heeft bij mij een hoop geholpen in de verwerking... (hoe gek dat ook mag klinken)
Liefs!
reacties (0)