Nou vandaag is het dan zover....de dag des dagen is aangebroken.
Vandaag was de datum waarop we uitgerekend waren van ons kleine meisje Lieke.
Vanmorgen ging de wekker net zoals alle dagen en het normale ochtendritueel volgde. In de auto op weg naar mijn werk en toen drong het oppeens weer even door hoe oneerlijk ik het allemaal vind. Ik had vandaag niet moeten werken, maar mee moeten klagen met alle andere meiden dat ik die buik beu ben en het kindje vast wil houden of we hadden net weer trotse ouders moeten zijn en 's morgens op moeten staan helemaal verward van tijd en datum door de gebroken nachten.
Helaas is niks van dat alles aanwezig en gaat ons leventje gewoon verder zoals gisteren en vorige week en de week daarvoor. Geen mei kindje voor ons, geen slingers voor het raam, geen aangifte op het gemeentehuis en geen pronken met ons mooie nieuwe babietje bij iedereen die het maar wil zien en dat is dan toch even hard!
Om 9.00 piepte mijn telefoon een keertje om me eraan te herinneren dat vandaag de dag was, voor de gein had ik er dat ingezet september vorig jaar...nu denk ik had ik het maar niet gedaan.
En nu...nu ga ik weer verder mijn gewone dag afmaken vanavond Julia ophalen bij het kdv, eten koken, beetje poetsen en opruimen, gewoon een dinsdag waarvan we er 52 in het jaar hebben.
reacties (0)