31-7-2012 Lenn Geboren

Zoooo weer eens een blogje van mij...
Mn vorige blog was nogal depri omdat ik vond dat het niet deed opschieten met een natuurlijke geboorte..

Maandag 30-7-2012 moest ik om half 7 naar het ziekenhuis bellen om te kijken of er plek voor mij voor was voor een inleiding. Toen ik belde zei de mevrouw aan de telefoon dat er plek was en dat ik kon komen zo snel als ik klaar was.
Dus om half 8 zaten mn vriend en ik in de auto. Lege maxi-cosi achterin, vluchttas mee en afscheid genomen van mn hondje.
In de hoop dat ik dinsdag wel weer thuis zou zijn.

Eerst mocht ik aan de ctg scan en bloeddruk. Daarna kwam een verloskundige kijken of de baarmoederhals nog niet verstreken was. Dit was dus nog niet helemaal gebeurt.
Ze bracht een gel aan en vanaf dan werd het afwachten..
Om 10u ging ik met mn vriend in het restaurant een broodje eten.
Heb er lekker 2 naar binnen gepropt want had honger en dacht wat energie te krijgen voor de dag.
Toen ik stond te kijken welk broodje ik wilde voelde ik opeens een rugpijn opzetten.. Niet bij nagedacht en toen ik het broodje op had kwam weer dezelfde rugpijn.
Toen wist ik dat het begonnen was..
Na het broodje gingen we terug naar de kamer want moest weer aan de ctg.

Daarna mocht ik weer even rond lopen maar de weeen waren toen veel erger geworden. De verpleegster raadde me aan om toch even rond te lopen door het ziekenhuis.
Dat gedaan.. Nou het was vreselijk..
We waren even naar buiten gegaan en mn vriend had zich nog wat koffie gedronken.
Toen weer terug naar de kamer waar het met het uur heftiger werd.
Ze me om half 3 kwamen bekijken bleek dat de baarmoederhals helemaal verstreken was en dat ik 1cm ontsluiting had. Ze gingen me dus geen 2e gel in brengen maar even kijken hoe het verder zou gaan.
Om 20:00 ben ik even lekker gaan douchen en dat verminderde de pijn wel even.
Ik mocht daarna kiezen tussen een ruggenprik of Morfine en heb gekozen voor morfine omdat ik geen zin had om de dag erna nog daar te blijven.
Ik zou me er wel ff doorheen slaan dacht ik :P
Na de douche kon ik naar de verloskamer waar bleek dat ik 5/6 cm ontsluiting had.
Ik had het wel zwaar.. Door die morfine werd ik ff lekker duf maar tijdens de weeen moest ik toch ff flink puffen. Ik moest ff proberen te slapen maar probeer dat maar eens...
Wat na 22:00u is gebeurt is allemaal vaag bij me gebleven..
Ik weet dat rond half 12/12uur werd gezegd dat mn moeder gebeld moest worden want ik had 9cm en die laatste cm kon wel eens heel snel gaan.
Dat maakte me wel ff gelukkig...

Ik werd opeens wel nog ff behoorlijk misselijk van de koffie geur. Dus had mn vriend en moeder verboden koffie te drinken. De rest van de dag heb ik vrij weinig gezegd tegen iedereen.

Ik kreeg pers weeën maar mocht niet persen, pas als de 10e cm er was. Dacht ik..

Er was een wisseling van verloskundigen en de verloskundige die na 00:00u ging kijken of ik de 10e cm bereikt had zei dat ons babytje een sterrenkijker was. Ik kreeg het allemaal niet meer mee. De gynaecoloog werd erbij gehaald en zij zag het ook.
Ik moest die persweeën weg puffen zei ze.

In de tussentijd had ik ook nog weeën opwekkers gehad omdat de weeën wegzakte. Weet niet meer precies wanneer dit was.

Om half 3 werd besloten dat de baby met een keizersnede ter wereld zou komen.
Daar ging ik dan om 3u in de nacht door de gangen van het ziekenhuis.
De verpleegster duwde en mn vriend liep aan de andere kant van het bed. Wetende dat dus waarschijnlijk binnen een half uur onze baby ter wereld zou komen.

En dat gebeurde ook. Na 2 keer verkeerd geprikt te hebben was de 3e keer prikken voor de ruggeprik goed en voelde ik me 2 minuten later heerlijk.

En daar was het moment dan om 3:28 kwam onze zoon Lenn ter wereld.
Wat een moment.. Ralf kon mee kijken. Ik wist niet wat er gebeurde.
Ze kwamen hem meteen ff laten zien en zn oogjes gingen wagen wijd open.
De verpleegster, mn vriend en de kinderarts liepen meteen naar een andere ruimte en kwamen een paar minuten later terug.
Daar even wat foto's gemaakt en toen gingen zij naar boven.
Ik lag er nog en om 10 over 4 waren ze klaar met de operatie.
Ik werd naar een uitslaapkamer gereden waar ik tot 5u heb liggen wachten op Ralf die Lenn kwam laten zien.
Daar hebben we bijna 3 kwartier gezeten totdat we naar de kamer gebracht werden.
Vanaf toen begon ons leventje met z'n 3en en waren we echt papa en mama!!!! Wat was dat mooi en wat voelde ik me gelukkig.
De dag van de bevalling vergeet ik niet snel meer maar alle mooie momenten vanaf het moment dan Lenn ter wereld kwam zijn de beste van mn leven.

Eigenlijk moesten we tot vrijdag in het ziekenhuis blijven maar alles ging goed met ons dus mochten we donderdag naar huis.
Heerlijk thuis dacht ik, maar wat was dat ff moeilijk!
Alles zoals we wilden dat het zou gaan is niet gebeurt.
Het was toch achteraf gezien erg heftig geweest.

Gelukkig hebben we een leuke kraamverzorgster die ons goed helpt en die ook gewoon van gezelligheid houd.

Met Lenn gaat het geweldig!
Hij drinkt goed, slaapt goed en poept en plast goed. Huilt zelden. Dus wat willen we nog meer?
Met mij gaat het ook elke dag wat beter.
Al zullen er nog wel wat kraamtranen vloeien want kan vrij weinig hebben van de buitenwereld op t moment :$

Zo, ik geloof dat dit wel mijn bevallingsverhaal was.
Ik ga snel weer op de bank zitten om met ons heerlijke mannetje te knuffelen!!!!

Kusss Silvia en Lenn

483 x gelezen, 0

reacties (0)


  • silliegirl26

    Het was geen prettige bevalling inderdaad maar hoort er ook wel wat bij.
    Lieve reacties dames. Thx!!!

  • Kaatje1984

    Pff ik begin spontaan te huilen, het lijkt dat wij beide best door een hel zijn gegaan... Gelukkig word de pijn en het verdriet al gauw verzacht door onze wondertjes! Xxx Kaatje

  • nvevdb

    jeetje heftig verhaal hoor... eerst al die weeen en dan uiteindelijk toch nog een keizersnee... Hopenlijk herstel je goed.
    Nu lekkr genieten van je mannetje en je gezin.

  • Marjo1981

    ik zit ook met tranen in mn ogen, ben zo blij voor jullie! en neem lekker de tijd om bij te komen, kraamvisite kan ook later he?!

  • momtobe2012

    wat een verhaal meid, toch wel heftig geweest geloof ik......
    maar nu lekker genieten van de knuffel tijd...

    heel veel liefs,
    Joyce en Yinthe