Wat heerlijk zo lekker rustig

Toen Daan geboren was, ben ik na drie weken weer begonnen met roken. Daan was een heerlijk kind, vooral het slapen in de nacht deed hij goed. Met drie maanden kon hij soms al een nachtje doorslapen. Maar overdag had hij erg veel aandacht nodig. Ik kon geen kant op, hij moest er altijd bij zijn. Het liefst werd hij de hele dag gedragen. Ik heb toen ook een draagdoek van mijn moeder gekregen omdat ik thuis helemaal gek werd en gewoon nergens aan toe kwam. Overdag sliep hij vanaf een week of drie gewoon zowat helemaal niet meer. Hoe ouder die wordt, hoe meer hij overdag slaapt, gek lief mannetje van mij hihi.

Nu met Emma is dat zo anders. Zij slaapt overdag erg veel. Ik leg haar als ik zie dat ze in slaap begint te vallen in bed, dan is ze natuurlijk weer klaarwakker en kijkt mij met grote ogen aan als ik uit haar kamertje loop. Ik moet mij dan erg inhouden om haar niet meteen weer mee te nemen. Na een minuut of tien hoor ik haar niet meer brabbelen en slaapt ze heerlijk. Als ze uitgeslapen is hoor je haar weer brabbelen. Geen gehuil, nee, dat hoor je alleen als ze te moe is (vooral rond een uur of zeven in de avond als ze zo moe is en niet zelf in slaap kan vallen), krampjes of honger heeft. In de avond leg ik haar in bed en dan brabbeld ze ook nog even en ineens is het dan stil. Vannacht heeft ze voor het eerst in haar eigen kamer geslapen en dat ging prima. Om half vier kwam ze voor haar eerste fles na haar fles van tien uur. Daarna werd ze rond half zes wakker, maar dat was puur omdat ze krampjes had. Om half acht heeft ze pas haar volgende fles gehad.

Wat een verschil in kinderen zeg. Ik moet zeggen dat ik blij ben dat ik de kids in deze volgorde heb gekregen. Anders was het me denk ik erg zwaar gevallen een tweede erbij, maar nu is het heel goed te doen.

Mijn twee kids, zo verschillend, maar had het niet anders willen hebben.