Update en achterstand wegwerken

Ik zal straks eens gaan reageren op zoveel mogelijk van de 58 berichtjes die ik nog open heb staan...... Ik kijk steeds ff snel, maar heb niet echt tijd om een blog te schrijven of te reageren. Vandaag weer wel, dus ga ik het maar eens proberen.

Verder gaat het hier goed. De nachten zijn nog niet zoals ze bij Daan waren toen hij een maand was. Emma is in de avond wat onrustiger en slaapt op zich goed maar kondigd zichzelf nog om de drie uur aan (minstens). Ik wil overgaan op flesvoeding omdat ik dit keer rustig wil afbouwen, alleen pakt Emma de fles niet. Het is één keer gelukt, maar owwww wat was ze boos!!! Daarna heb ik er ook nog even aangelegd, toen ontspande haar gezichtje weer helemaal. Voelde me helemaal schuldig haha.

Maandag avond werd ik ook ineens niet lekker. Waarschijnlijk iets verkeerds gegeten. Nou, toen wilde ik echt dat ze al aan de fles was, maar ja.... Dus toen ik niet zo misselijk was heb ik haar maar aangelegd voor het geval ik ineens moest overgeven. Uiteraard moest ik toen overgeven. Mijn vriend heeft Emma toen aangepakt en ik moest haar loshalen. Ik heb het nog net naar de WC gered. Bah... vind dat toch altijd zo vreselijk. En dan een gillend kind op de achtergrond die eerst lekker aan het eten was en met een ruk eraf gehaald werd hihi. Arm kind. Uiteraard heb ik haar verder gevoed daarna. Tot een uur of twee heb ik om het half uur over de pot gehangen. En tussen de buien door Emma gevoed. Pffff, moeders moeten altijd maar doorgaan, ook al ga je half dood. Maar goed, weer een ervaring rijker. Zelfs als je een kleine voedselvergiftiging hebt, kan je gewoon voor je kindje zorgen (met Mark zijn hulp in de nacht uiteraard!!) ook al denk je van niet. Je moet wel.

Verder gaat het wel lekker allemaal. Daan is ineens een heel ander kind. Gaat in de middag zonder fles naar bed en in de avond gaat hij ook zonder problemen. Het enige wat hij wil is naar bed gebracht worden door degene die hij uitkiest. Vannacht had hij een nachtmerrie, normaal is hij dan ontroostbaar en moet hij mee naar het grote bed. We proberen dit niet altijd te doen, maar als hij zo hysterisch is, vind ik het te zielig om hem zomaar huilend achter te laten. Nu zat ik met hem in zijn kamer en ineens was hij stil en wees naar zijn bedje en zei "DIE". Nou, ik heb hem erin gelegd en zijn dekendje over hem gegooid en hij ging weer lekker slapen tot vanmorgen zeven uur. Wat een wereldkind ineens haha.

Nou dames, ik ga jullie blogs eens doorlezen. Liefs,

Shy