21 december was ik aardig ziek, had de buikgriep. In de avond kreeg ik last van mijn rug en lichte weeen. In eerste instantie dacht ik dat kan niet, ben net ziek geweest. Toch maar vroeg naar bed gegaan voor de zekerheid zodat we nog wat konden slapen. Daan had helaas wat in de gaten leek het wel, dus vanaf het moment dat wij naar bed gingen, tot een uur of drie in de nacht heeft hij zitten spoken. Helaas hadden Mark en ik tot die tijd nog geen oog dicht gedaan. Nou, toen lag Daan eindelijk tussen ons in te slapen. Ik draai me om en voel ineens iets nats tussen mijn benen. Ik het bed uit en gecheckt, tja, dat was geen plas. Vanaf dat moment kreeg ik ook echte weeen. Niet heel sterk, maar wel regelmatig. Mark is nog even in bed gebleven. Mijn moeder was toevallig ook ziek die dag, gelukkig was ze in de nacht wat opgeknapt en kon ze toch naar ons toekomen om op Daan te passen. Uiteindelijk zijn we om half zes richting het ziekenhuis gegaan. Daar aangekomen bleek ik al op 4 cm te zitten en het vocht wat ik verloor was geen vruchtwater maar slijm. Half acht zat ik nog steeds op 4 cm. Mijn vliezen zijn toen gebroken en daarna ging het erg snel. Rond half tien hield ik het niet meer, ik stond toen onder de douche en moest toen naar het bed komen. Ik had bijna volledige ontsluiting. Ik heb nog twee persweeen moeten wegpuffen, wat is dat erg zeg. Toen mocht ik meepersen. Bij de eerste perswee voelde ik het hoofdje al bijna komen. Mark zag ook meteen al haar. Bij de derde perswee is Emma geboren. Ik heb precies acht minuten geperst. Met één hechting ben ik ervan afgekomen. Ik kreeg een prik tegen het bloedverlies.
Op het laatst dacht ik weer even dat ik doodging van de pijn, maar achteraf viel het me toch weer allemaal mee. Dit keer zonder pijnverlichting en een stuk sneller met het persen, bij Daan heb ik er vijf kwartier over gedaan, bij Emma acht minuten. Ook het aanleggen ging direct goed. Twee uurtjes na de bevalling zijn we weer richting huis gegaan.
Al met al weer een mooie ervaring en dochter rijker.
reacties (0)