Daan uit logeren

En dan is hij weer weg. Arm kind, moet hij weer uit logeren.... of is het arme moeder haha. Daan vindt het geweldig bij opa en oma en ik vind het ook leuk... het eerste uur. Zolang we bezig zijn en niet thuis zijn merk ik er niet zoveel van. Natuurlijk mis ik hem dan ook, maar als ik dan thuis kom en geen gebrabbel hoor, tja. Dan zou ik hem het liefst ophalen.

Maar ja, opa en oma zouden hem eigenlijk twee weken geleden te logeren hebben, maar toen werd oma ziek. Aangezien mijn stiefmoeder duizelingen had en al een keertje een hersenbloeding, was het even paniek. Niet zo raar dat het toen even niet zo uit kwam. Gelukkig was er niets aan de hand en was ze gewoon ziek. Maar ja, toen ze weer beter was, wilde ze hem toch echt een nachtje hebben.

Eerlijk is eerlijk, ik vind het geweldig dat ze zo graag hun kleinzoon op bezoek willen hebben en ik weet dat hij het daar ook heerlijk heeft. Maar in die stille uurtjes thuis..... ach iedere moeder kent het wel. Je hebt ineens niets om handen. Wat deed ik vroeger ook al weer toen ik geen kleine man had. Het huis is op een gegeven moment wel opgeruimd en schoongemaakt. Nou, ik denk dat ik straks maar naar de zonnebank ga met mijn liefje en wij gaan vanavond uit eten. Wellicht ook nog even naar het cafe. En voor we het weten is het weer morgen, dan moeten we nog een dagje door en na de voetbal gaan we weer gezellig onze kleine man halen.

Tot zover even mijn beklaag. Moest even laten weten dat ik het wel fijn vind een weekendje samen met mijn vriend, maar aan de andere kant ook weer niet. Het is ook allemaal zo dubbel.

Tot een volgende blog. Liefs, Shy