Ik ken de pijn... niet helemaal hetzelfde, maar toch een beetje

Sinds mijn zwangerschap zit ik op deze site en houd alles een beetje in de gaten. Ook het forum zwanger worden (een tweede is toch wel een stille wens). Soms ga ik dan naar een site en zie ik de teleurstellingen die sommige meemaken. Het niet lukken om zwanger te worden.

Vaak denk ik, wat heb ik een geluk. Het is bij mij toch vrij makkelijk gegaan allemaal. Maar dan moet ik soms ook denken aan mijn vorige relatie. Ik weet het, het is niet helemaal hetzelfde, maar de pijn die je hebt als je mensen met kinderen of een zwangere ziet lopen is volgens mij hetzelfde.

In mijn vorige relatie heb ik acht jaar te horen gekregen dat kinderen zeker wel gewenst waren, maar nu nog even niet. Over twee jaar, dan zou hij er wel aan toe zijn. Altijd was er wel een excuus om uit te stellen. Een jaar of drie voordat die relatie eindigde ben ik gestopt met de pil. Ik kan er niet tegen, dat is zeker een feit, maar stiekem hoopte ik toch zwanger te worden. Uiteraard was mijn ex er wel van op de hoogte. Ik had tegen hem gezegd dat de verantwoordelijkheid nu bij hem lag. Aan het eind van deze relatie ben ik helemaal los gegaan. Elke week stappen, dronken thuis komen en totaal geen rekening meer met hem houden. Opeens viel het kwartje. Ik deed zo extreem om mezelf voor de gek te houden dat ik inderdaad nog niet toe was aan kinderen. Na een aantal weken wist ik zeker dat ik bij hem weg wilde. Niet alleen hierom, tuurlijk waren er nog meer dingen, maar dit was toch wel een hoofdoorzaak van onze breuk.

Minimaal een jaar lang zou ik vrijgezel blijven. Even duidelijkheid over wat ik in een man zocht en aangezien ik sinds mijn 16e niet van het vrijgezelle leven heb genoten even schade inhalen. Nou, dat liep even anders. Drie maanden later kreeg ik met mijn huidige vriend. Een lieve, zachte jongen die ik ook al acht jaar kende. Raar dat je zo anders naar elkaar gaat kijken als je vrijgezel bent. Binnen een maand woonde we samen en na vier maanden besloten we ervoor te gaan.

Aangezien ik in mijn vorige relatie niet zwanger was geworden terwijl ik de pil niet slikte en wij eigenlijk nooit een condoom gebruikte, zag ik ons al helemaal in het ziekenhuis belanden om IVF of wat dan ook te doen. Nou, hadden wij het even mooi mis, twee maanden later was ik zwanger en de rest kunnen jullie in mijn blogs en op mijn site lezen (alleen iets minder persoonlijk).

Nu ik dit schrijf realiseer ik me dat het best wat persoonlijker is dan de rest van mijn site. Waarschijnlijk blijft het ook alleen hierbij, maar op de een of andere manier wilde ik het gewoon delen. Niet om zielig te doen, maar meer om het weer even kwijt te zijn.

Meiden, hoe moeilijk het soms ook is, geef niet op. Op de een of andere manier komt alles op zijn pootjes terecht.