De geboorte van Cas!

Zondagmiddag 15 April na een dag hard schoonmaken ploffen Sjoerd en ik lekker op de bank neer rond een uur of 5. Zo je kunt komen hoor zeg ik nog in een grap, anders moeten we volgende week weer schoonmaken.

Sjoerd ging lekker languit liggen en ik zei tegen hem "Het enigste wat nu nog ontbreekt is je zoontje op je buik" en op dat moment voel ik een kramp in mijn rug. Dacht dat het mijn darmen waren... 10 minuten later weer... hmmm vreemd misschien weer voorweën dan? We zijn lekker gaan eten en de krampjes duurde de rest van de avond voort.

s'Nachts kon ik niet slapen, warm en de kramp werd erger ik keek eens op de klok, toch wel om de 4/5 minuten die kramp, maar ja dat is weer niet de 3/4 minuten, dus ben even naar beneden gegaan heb een kop thee gezet en ben op de bank gaan doezelen. Om 3 uur toch maar weer naar bed... na een half uur pfff ik was het zat, mijn man gevraagd of hij de verloskundige kon bellen.

Ze kwam maar was niet blij want ja het was 3 uur s'nachts, het was een niet zo'n aardige vrouw en ze vertelde me dat alleen mijn baarmoedermond nog maar was verstreken en omdat ik nog niet deed puffen ik nog niet met de bevaling was begonnen... ok nou dat was duidelijk...

Slapen kon ik niet meer en ben opgebleven, heen en weer gelopen beetje liggen, weer naar beneden, ik probeerde mijn draai te vinden. Maar die vond ik niet. Om half 8 belde Sjoerd weer de VK die wilde niet graag komen dus ze zei wacht nog maar een half uurtje...

Gelukkig had na dat half uurtje een andere VK dienst en die lieverd kwam meteen. Ze voelde en ik had nog maar 1cm! Was al uuuuuuren bezig dat had al veel meer gevorderd moeten zijn volgens haar. Ze stripte me maar even en hoopte dat ze iets los zou maken, na 2 uurtjes kwam ze terug, 3cm! Dat is mooi een cm per uur klopt wel bij een eerste, ook begon ik nu wat bloed te verliezen en kon ze mijn slijmprop verwijderen. Ze zou weer met 2 uur bij me zijn en hoopte dat ik dan op 5 cm zou zitten zodat ze mijn vliezen kon breken.

Na die 2 uur kwam ze, nog steeds 3cm :( ik had zo'n pijn, rugweën, beenweën ik kon niet meer ik was al bijna 24 uur geleden begonnen met de eerste kramp. Ze vond dit reden genoeg mij meteen naar het ziekenhuis te sturen voor pijnstilling.

Hoe ik de trap afgekomen ben? Volgens de VK met mijn ogen dicht hahaha, bij de EHBO aangekomen reden ze mijn rolstoel in een hoek en zeiden we komen je zo halen, nou ik stressde, ik kon alleen maar nee schudden en voor zo goed als ik nog iets kon uitbrengen smeekte ik om pijnverlichting. Ze hebben me direct op een bed gelegd en naar de verloskamers gereden.

Hup aan de CTG nou daar was al snel te zien dat de weën enorm waren, geen mooie bergjes maar lange rechte lijnen waar je af en toe het pufje kon zien die ik aan 1 stuk maakte... de ontsluiting was wel iets verder zo'n 4/5 cm maar nog lang niet genoeg ook lag de kleine nog heel hoog. Ze gingen mijn vliezen breken, een echo maken van de kleine en toen begon het gesprek over de pijnstilling, ik kon niets meer uitbrengen en beide was gevaarlijk voor de kleine. Ik wist het niet meer ik wilde alleen maar van de pijn af. Ze lieten mij en Sjoerd even alleen voor overleg en opeens zei ik zacht, ik heb persdrang en begon mee te persen (dit was ongeveer een uur later) de assistente schrok wat zeg je??? Zei ze hard? Moet je persen? Ik knikte ja en weer een perswee... ze rende de kamer uit en al snel stonden er 5 dames om mijn bed met ongeloofwaardige ogen te kijken, de arts zei je hebt volledige ontsluiting we gaan beginnen.

Het ging allemaal erg voorspoedig alleen opeens kreeg de kleine het moeilijk, met haakjes hadden ze geprobeerd onder zijn schedel een sensor aan te brengen voor zijn hartslag want deze zakte behoorlijk tijdens een perswee, maar dit mislukte 4x, ook hebben ze 3 diepe krassen op zijn hoofdje gemaakt om zijn bloed te testen op zuurstof, (voor mijn man heel naar die hoorde echt het krassen) de waardes bleven gelukkig goed maar omdat ze zijn hartslag niet goed kregen en deze zakte naar 65 besloten ze over te gaan op de Kiwi (de kleine vacuümpomp) ik werdt verdoofd en geknipt en het wachten was op een perswee, ik zei opeens heel helder daar komt er 1, we gaan ervoor. En 2 harde persen en daar werdt de kleine op mijn buik geworpen. Wat een mooie roze kleur!! was het eerste wat de VK zei. De andere meiden zeiden "Wat een klein mannetje" Ze waren allemaal bere trots en wij helemaal natuurlijk! Wat een mooi moment. Het is een klein mannetje geworden van 2840 gram en 50 cm lang. In het ziekenhuis kreeg hij een 9 en 10. Dolgelukkig zijn we!

We zijn nu bijna een week ouders en omdat de bevalling zo zwaar is geweest is Cas enorm van slag met eten, hij heeft geen zuigtechniek en we zijn dagen bezig geweest hem aan het eten te krijgen, ik ben gaan kolfen, dat gaat nu super! Maar Cas moest bijna opgenomen worden in het ziekenhuis omdat hij erg was afgevallen naar 2600 gram en maar niet ging eten. We zijn met vingervoeden begonnen, nu hebben we een speciale fles die de borst immiteert, en langzaam hopen we hem aan de borst te krijgen maar dat is nog erg zwaar voor hem. Maandag komt de lactatiekundige, ik blijf goed door kolfen, dat is gelukkig goed op gang.

Zijn voetje is woensdag gegipst, en donderdag kreeg hij zijn hielprik en gehoortest, dat hebben we ook gehad gelukkig. Nu opbouwende heen aakomende week, we hebben 2 extra kraamzorgdagen gekregen en nog 7 uur extra dus we hopen dat we ons ventje er goed doorheen trekken :)

Lekker genieten aankomende tijd!

xxxx